Bohdan Chojnowski

Bohdan Chojnowski (ur. 15 grudnia 1898 w Fetyjowie, zm. 2 marca 1945 w Leysin) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Bohdan Chojnowski urodził się 15 grudnia 1898 roku w Fetyjowie na Kijowszczyźnie. W 1919 roku pełnił służbę w 2 kompanii I Batalionu Saperów imienia Tadeusza Kościuszko wchodzącego skład 1 pułku inżynieryjnego. 14 września w obronie Olewska odznaczył się szczególnym męstwem i inicjatywą, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari i pochwałą dowódcy grupy pułkownika Lucjana Kopczyńskiego.

19 stycznia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w I batalionie saperów, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk saperów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 46. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a jego oddziałem macierzystym był 3 pułk saperów. Do 1926 roku pełnił służbę w 3 pułku Saperów Wileńskich w Wilnie, między innymi na stanowisku dowódcy 1 kompanii XXIX batalionu saperów. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 33. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Z dniem 2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926-1928. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Departamentu Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1929 roku, w wyniku przeprowadzonej reorganizacji, trafił do Szefostwa Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko kierownika referatu ogólnego. 31 marca 1930 roku został przydzielony do dowództwa 4 Brygady Saperów w Krakowie na stanowisko II oficera sztabu. 2 grudnia 1930 roku Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki nadał mu stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Jednocześnie zezwolił mu na nałożenie oznak nowego stopnia przed 1 stycznia 1931 roku. W następnym roku został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej, w której wykładał taktykę saperów. W listopadzie 1932 roku został przeniesiony do Szefostwa Komunikacji Wojskowych Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisko oficera transportowego w grupie oficerów transportowych, której pracami kierował major dyplomowany January Ehrlich. Od grudnia 1935 roku (?) odbywał staż liniowy. Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów saperów. W 1937 roku został przeniesiony do 2 batalionu mostów kolejowych w Legionowie na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu, a 10 listopada 1938 roku objął dowództwo tego oddziału.

25 lub 26 sierpnia 1939 roku, zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym, przekazał obowiązki dowódcy batalionu i miał objął stanowisko komendanta Załadowczego i Wyładowczego Słotwiny. Na skutek zmiany przydziału objął stanowisko komendanta Załadowczego i Wyładowczego Legionowo-Wieliszew z siedzibą na stacji kolejowej Wieliszew. 10 września, po wykonaniu powierzonego mu zadania, miał się zameldować w Szefostwie Komunikacji Naczelnego Wodza, w poszukiwaniu którego dotarł do Kut. 18 września w godzinach popołudniowych przekroczył granicę z Rumunią. Następnie przez Bukareszt, Belgrad i Ateny przedostał się do Francji.

W 1940 roku pełnił służbę na stanowisku dowódcy saperów 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Na tym stanowisku walczył w kampanii francuskiej. W trakcie kampanii przekroczył granicę ze Szwajcarią, gdzie został internowany. Zmarł 2 marca 1945 roku w Leysin, w Szwajcarii.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
• Bohdan Chojnowski: Odpis załącznika do zeszytu ewidencyjnego L.822/39 (pol.). W: Relacje z Kampanii 1939 roku, sygn. B.I.10b [on-line]. IPMS, 1939. [dostęp 2017-08-02].
• Bohdan Chojnowski: Sprawozdanie nakazane pismem M.S.Wojsk. Biuro Rej. L.dz. 477/tjn z dnia 22 II 1940 (pol.). W: Relacje z Kampanii 1939 roku, sygn. B.I.10b [on-line]. IPMS, 1940-03-26. [dostęp 2017-08-02].

• Tadeusz Wejtko: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Saperów Wileńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1932, seria: II. Zarys historii wojennej formacyj polskich 1918-1920.