Avo Soots

W latach 60. rywalizował w kartingu. W 1974 roku zadebiutował w Sowieckiej Formule 4 podczas niewliczanego do mistrzostw wyścigu na torze Pirita-Kose-Kloostrimetsa, gdzie zajął jedenaste miejsce. Rok później zajął drugie miejsce na torze Bikernieki. W roku 1976 Estończyk powtórzył ten rezultat. W roku 1977 startował w Formule Easter. Dwukrotnie był wówczas trzeci na torze Bikernieki, a w wyścigu na Pirita-Kose-Kloostrimetsa zajął drugie miejsce.

W sezonie 1978 jako fabryczny kierowca TARK zadebiutował w Sowieckiej Formule 3. Zajął wówczas piętnaste miejsce w klasyfikacji, natomiast w mistrzostwach Estonii był trzeci. Identyczną pozycję w klasyfikacji zajął rok później, a w Sowieckiej Formule 3 był siódmy. W roku 1980 był jedenasty w mistrzostwach ZSRR oraz drugi w mistrzostwach Estonii. W 1981 roku został mistrzem Estonii, natomiast w ZSRR zajął czwarte miejsce. Wygrał nieoficjalny wyścig na torze Bikernieki, a w mistrzostwach na tym samym torze zajął drugie miejsce. Rok 1982 Soots zakończył na trzeciej pozycji w mistrzostwach Estonii oraz ósmej w klasyfikacji Związku Radzieckiego. W sezonie 1983 był szósty w Sowieckiej Formule 3, zdobywając podium w Bikerniekach.

W sezonie 1984 zaczął ścigać się Estonią 21M. Po wywalczeniu dwóch podiów zajął trzecie miejsce w klasyfikacji Sowieckiej Formuły 3. W roku 1985 wygrał pierwszy wyścig w Sowieckiej Formule 3, co miało miejsce na torze Bikernieki. Soots ponadto ponownie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji ogólnej. Rok 1986 Estończyk zakończył na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej, ulegając mistrzowi Aleksandrowi Potiechinowi o trzy punkty. Zdobył ponadto mistrzostwo Estonii. W ostatnim roku istnienia Sowieckiej Formuły 3 – 1987 – był siódmy w klasyfikacji. Po raz trzeci zdobył natomiast mistrzostwo Estońskiej Formuły 3.

Po rozwiązaniu Sowieckiej Formuły 3 ścigał się w Formule Mondial. Po zdobyciu trzech podiów zajął trzecie miejsce w mistrzostwach Związku Radzieckiego. Został również mistrzem Estonii. W 1989 roku nie był klasyfikowany w Formule Mondial, a rok później był szósty.

Jego brat, Vallo, również był kierowcą wyścigowym.