Arnold Felicki

Arnold Felicki pierwotne nazwisko Feld (ur. 3 lutego 1884 we Lwowie, zm. 8 września 1944 w Nowosiółkach) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, dr chorób wewnętrznych.

Urodził się 3 lutego 1884 roku we Lwowie w rodzinie Wilhelma i Reginy z Wydrychów. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1903 roku w „dominikańskim” II Wyższym Gimnazjum we Lwowie (K.k. zweiten Obergymnasiums).  W czerwcu 1909 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora chorób wewnętrznych. W październiku tego samego roku wstąpił do armii austriackiej jako zawodowy lekarz wojskowy. W 1910 roku ukończył przeszkolenie w Wojskowo-Lekarskiej Szkole Aplikacyjnej w Wiedniu (Militararztlichen Applikationsschule). Od 1 sierpnia 1910 roku służył w szpitalu garnizonowym nr. 3 w Przemyślu. 1 listopada 1912 roku awansowany do stopnia lekarza pułku (Regimentsarzt), który odpowiadał stopniowi kapitana i skierowany do Sarajewa na stanowisko lekarza 1. batalionu 90 pułku piechoty (Infanterieregiment Edler von Horsetzky Nr.90).

Po wybuchu I wojny światowej został pomocnikiem szefa sanitarnego XV Korpusu w Sarajewie. Na początku 1918 roku pełnił służbę w c. i k. 90 pułku piechoty. Od 1 kwietnia 1918 roku służył w austriackim Szpitalu Polowym nr 1301, a od czerwca 1918 roku był lekarzem w szpitalu w Przemyślu.

Po zdobyciu Przemyśla przez oddziały polskie z dniem 15 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach o Lwów. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku uzyskał opinię wybitnego organizatora w zakresie szpitalnictwa, czego przykładem była bardzo sprawnie przeprowadzona ewakuacja szpitala garnizonowego z Włodzimierza Wołyńskiego.

1 czerwca 1921 roku był ordynatorem w Szpitalu Etapowym Nr 71, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była nadal Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6. W latach 1923–1924 był komendantem Szpitala Rejonowego we Włodzimierzu Wołyńskim, pozostając oficerem nadetatowym 2 Batalionu Sanitarnego w Lublinie. 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. 1 października 1925 roku został naczelnym lekarzem Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu na stanowisko komendanta. 6 lipca 1929 roku został zwolniony ze stanowiska. W latach 1925–26 i w 1928 roku był komendantem Wojskowego Szpitala Sezonowego w Ciechocinku. W 1928 roku odbył w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie kurs doskonalenia dla oficerów sztabowych służby zdrowia. Z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 8 Szpitala Okręgowego.

Był członkiem Rady Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej oraz rzeczoznawcą Wyższego Urzędu Ubezpieczeń w Toruniu i biegłym dla Urzędu Skarbowego w Toruniu.

W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany. Wziął udział w bitwie nad Bzurą, w czasie której dostał się do niewoli. Do końca 1939 roku przebywał w obozie jenieckim w Łodzi. Od 1940 roku był organizatorem i dyrektorem szpitala rejonowego w Nowosiółkach. W czerwcu 1944 roku został podstępnie zwabiony do lasu i zamordowany przez ukraińskich nacjonalistów UPA, wyrokiem Sądu Grodzkiego w Toruniu z 15.05.1948 roku został uznany za zmarłego dnia 08.09.1944 roku w Nowosiółkach.

Od 1914 roku żonaty z Ireną Oberhard, z którą miał dwóch synów: Karola i Jana, obu wojskowych.

W czasie służby w cesarskiej i królewskiej Armii otrzymał

• Kawalerski Krzyż Orderu Franciszka Józefa Ritterkreuz des Franz Jozeph - Ordeus (FJO-R)
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstędze Krzyża Zasługi Wojskowej Bronzene Militarverdienstmedaille am Bande des Militarverdienstkreuzes
• Złoty Krzyż Zasługi z Koroną na wstędze medalu odwagi Goldenes Verdienstkreuz mit der Krone am Bande der Tapferkeitsmedaille (GVK m.Kr. a.B.O)
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912-1913Erinnerungskreuz an den Mobilisierung 1912-1913

• Jahresbericht des K.k. zweiten Obergymnasiums in Lemberg 1903.
• Rzut oka na pierwsze ćwierćwiecze istnienia Wydziału Lekarskiego Lwowskiego, Album promotionum an.1908/9, Adam Bednarski 1920, str.16 poz.199
• Schematismus fur das Kaiserliche und Konigliche Heer und fur die Kaiserliche und Konigliche Kriegsmarine 1911, Wien Dezember 1910
• Schematismus fur das Kaiserliche und Konigliche Heer und fur die Kaiserliche Konigliche Kriegsmarine fur 1913, Wien Dezember 1912
• Schematismus fur das K.u.K Heer und fur die Kriegsmarine fur 1914, Wien Februar 1914
• Ranglisten des Kaiserlich und Koniglichen Heeres 1916, Wien 1916
• Ranglisten des Kaiserlich und Koniglichen Heeres 1917, Wien 1917
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku, Marian Łysiak, dr Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009, s. 130 – 131, ​ISBN 978-83-231-2388-0​;
• Szkice biograficzne wojennego pokolenia lekarzy toruńskich 1939-1945, Marian Łysiak, Wydawnictwo Marszałek Toruń 2001,s.17, ​ISBN 83-7322-027-5​
• Wojskowy Szpital Uzdrowiskowy w Ciechocinku 1945–1985, Ciechocinek 1985, s.224 – 225;
• Służba zdrowia Wojska Polskiego (od jesieni 1918 r. do mobilizacji w 1939 r.) część I i II, Andrzej Felchner (rozprawa habilitacyjna) Wojskowa Akademia Medyczna, Łódź 1990r., s. 187, 424, 448, 459;
• Księga adresowa i informacyjna miasta Torunia wydanie drugie rok 1932, s. 49, 199 i 349;
• Książka adresowa miasta Torunia 1936, s. 33 i 143
• Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, Ministerstwo Opieki Społecznej, Warszawa 1939r., dział I lekarze s.50.
• Służba zdrowia armii "Pomorze" (1 - 6 września 1939 roku), Stefan Sucharski, "Przegląd Lekarski" nr 1/1987r., s. 68 - 85
• Szpitale wojskowe. W odpowiedzi kpt. lek. dr Walkowskiemu na artykuł w "Lekarzu Wojskowym" nr 8/23, Arnold Felicki w "Lekarz Wojskowy" rok IV, 1923 nr 10, s. 883-885
• Pod znakiem Eskulapa i Marsa. Służba zdrowia Wojska Polskiego (od jesieni 1918 r. do mobilizacji w 1939 r.), Andrzej Felchner, Wydawnictwo NapoleonV, Oświęcim 2016, ​ISBN 978-83-7889-472-8​, s. 103, 116, 248, 259, 265 i 317.
• Zarys działalności Wojskowego Szpitala Okręgowego w Toruniu ( w latach 1920 - 1939 i 1945 - 1975), Wojtarowicz E., Witkowski J., Biuletyn dydaktyczno-naukowy Służby Zdrowia Pomorskiego Okręgu Wojskowego 1975 tom 2
• Pamiętnik 22 Wojskowego Szpitala Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnego w Ciechocinku 1919-2009, Szymon Kubiak, Ireneusz Lelwic, Oficyna Wydawnicza "Lega", Ciechocinek 2009, ​ISBN 978-83-60150-53-5​
• Ludzie Torunia Odrodzonej Rzeczypospolitej (1920-1939). Biogramy i szkice biograficzne część II, Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2018, ​ISBN 978-83-231-3026-0​, s.121-122