Antoni Śliwiński
Quick Facts
Biography
Antoni Śliwiński (ur. 27 lipca 1897 w Cebulowie k. Kamieńca Podolskiego - zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major broni pancernej Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Andrzeja i Marii z Malinowskich. Absolwent gimnazjum filozoficzne w Mińsku Litewskim. W latach 1916 - 1917 w armii rosyjskiej, w pułku balonowym. Po ukończeniu szkoły wojskowej chorążych w listopadzie 1917 skierowany do I Korpusu Polskiego. Pełnił funkcję oficera do zleceń przy Naczelnym Polskim Komitecie Wojskowym. Od 1918 w WP, w mińskim pułku strzelców. Z tym pułkiem odbył całą kampanię wojny 1920 r. Awansował do stopnia podporucznika w 1919, i w 1920 do stopnia porucznika.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku, został adiutantem 86 pp. Po ukończeniu przeszkolenia w Szkole Podchorążych w Warszawie (1923) przeniesiony do 10 pp na dowódcę kompanii, a następnie do Oddziału Sztabowego MSWojsk. W 1927 awansował do stopnia kapitana, odbył kurs w Szkole Czołgowo-Samochodowej i skierowany został do 21 pp na adiutanta. Po ukończeniu kursu w Centrum Wyszkolenia Piechoty, został oficerem mobilizacyjnym pułku. Od 1930 dowódca batalionu w 1 pułku czołgów, a od 1931 dowódca kompanii szkolnej w 1 pułku pancernym. W 1934 przeniesiony do 3 batalionu czołgów i samochodów pancernych, a następnie do Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych na stanowisko dowódcy Doświadczalnego Batalionu Pancerno-Motorowego.
W kampanii wrześniowej dowodził 91 dywizjonem pancernym w Nowogródzkiej Brygadzie Kawalerii. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na Liście Straceń, poz. 3238.
Awanse
- podporucznik – 1919
- porucznik – 1920
- kapitan – 1927
- major –
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari - nr 6843 (VM 45-3549)
- Krzyż Walecznych
- Medal Niepodległości
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
Przypisy
Bibliografia
- Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/7656