Antoni Lelowski

Antoni Lelowski (urodzony w 1783 w Stryju, zmarł 26 czerwca 1855 w Warszawie)– polski przemysłowiec i urzędnik, popularyzator wiedzy techniczno-ekonomicznej, członek przybrany Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1829 roku.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Kształcił się we Lwowie.

W 1807 roku podjął pracę w administracji Księstwa Warszawskiego. W 1824 został asesorem Dyrekcji Przemysłu i Kunsztów. W latach 1825-1847 był komisarzem fabryk, realizując plan uprzemysłowienia kraju.

Lelowski był również wynalazcą, który w 1827 opracował metodę uzyskiwania cukru z pszenicy.

W latach 1820-1828 był redaktorem (założonego wraz z G. Korwinem) pisma Izys Polska.

Był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, współpracował z organizacjami naukowo-technicznymi w Rosji, Austrii, Niemczech i Belgii.

Od 1847 na emeryturze.

• Bolesław Orłowski: Słownik polskich pionierów techniki. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1984, s. 119. ISBN 83-216-0339-4.