Antoni Kulbanowski

Antoni Kulbanowski (ur. 7 czerwca 1913 w Zamosłoczu, zm. 7 kwietnia 1945 w Lublinie) – porucznik bezpieczeństwa publicznego, uczestnik II wojny światowej w szeregach Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego.

Pochodził z rodziny chłopskiej. Był synem Józefa i Wiktorii Kulbanowskich. Miał wykształcenie niepełne średnie. Kandydat WKP(b), członek PPR. Przed wojną mieszkał w ZSRR, w 1935 ukończył polskie gimnazjum w Leningradzie, następnie był nauczycielem na Syberii. Od października 1940 do listopada 1943 żołnierz Armii Czerwonej na Dalekim Wschodzie, dowódca plutonu. Od listopada 1943 do marca 1944 żołnierz 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (dowódca plutonu), od kwietnia do lipca 1944 słuchacz kursu NKWD w Kujbyszewie. Od 21 sierpnia 1944 w UB; w dyspozycji szefa WUBP w Lublinie, a od 22 sierpnia kierownik Sekcji 1. Wydziału Kontrwywiadu, a następnie Wydziału I WUBP w Lublinie.

Zginął 7 kwietnia 1945 jako uczestnik obławy na partyzantów ze zgrupowania Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, dowodzonych przez Stanisława Łukasika „Rysia”.

Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana i odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na Cmentarzu Biała w Lublinie. W 1969, z okazji 25-lecia PRL, jego imię nadano Zasadniczej Szkole Energetycznej i Technikum Energetycznemu w Lublinie.

• Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944 – czerwiec 1945) pod red. Sławomira Poleszaka, Warszawa 2004, s. 50-51.
• Tadeusz Zybała, Polegli w służbie i obronie Polski Ludowej (1944-1952). Wybrane sylwetki, Warszawa 1989, s. 113-115.