Antoni Hendel

Antoni Hendel (ur. zapewne 1786 (chrzest 3 VI 1786 w kościele św. Krzyża)w Krakowie jako syn Piotra i Barbary z Bukowskich, zm. 20 października 1839 w Luboli) – major wojska polskiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Przebieg służby: 14 kwietnia 1807 szwoleżer 5 kompanii, 1 sierpnia 1808 wachmistrz, 17 lutego 1811 podporucznik sztabu, przeniesiony do 7 Pułku Szwolożerów-Lansjerów, nie przyjął służby. 6 kwietnia 1811 porucznik 7 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów, potem kapitan, odbył kampanie 1808–1814. W 1815 przeniesiony na reformę. Uczestnik powstania listopadowego, kapitan, adiutant sztabu korpusu jazdy. 21 marca 1831 awansowany na stopień majora został adiutantem polowym generała Umińskiego.

Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Legii Honorowej (17 stycznia 1814), Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (nr 1204 z 25 maja 1831).

Z małżeństwa z Barbarą z Rydzyńskich herbu Wierzbna miał córki Hortensję i Olimpię oraz dwóch synów zmarłych w dzieciństwie. Dziedzic Tarchalina i Luboli, gdzie zmarł 20 października 1839. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Brodni.

• Robert Bielecki: Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego, T. 2. ​ISBN 83-86842-11-3​.
• MichałM. Karpowicz MichałM., MirosławM. Filipiak MirosławM., Elita jazdy polskiej, Warszawa: „Volumen" : "Bellona”, 1995, ISBN 83-85218-69-6, ISBN 83-11-08-325-8, OCLC 750719848 .
• Aleksander Rembowski – Źródła do Historyi Pułku Polskiego Lekkokonnego Gwardyi Napoleona I, str.78 i 589 (numer 102).