Anna Radwan

Anna Radwan (ur. 25 kwietnia 1966 w Krakowie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, doktor w dziedzinie sztuk teatralnych. Aktorka Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Nauczyciel akademicki Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.

Anna Radwan ukończyła Liceum Muzyczne w Krakowie w klasie skrzypiec (1985). Rozpoczęła studia na Wydziale Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej w Krakowie (1985/1986), a następnie studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (1987/1988), skąd przeniosła się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie i została absolwentką Wydziału Aktorskiego tej uczelni (1990).

Jej spektaklem dyplomowym były Szkice z Człowieka bez właściwości Roberta Musila w reżyserii Krystiana Lupy (1990). Będąc jeszcze studentką, debiutowała na deskach Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie rolą Dianny w Fantazym Juliusza Słowackiego w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (1991). Od listopada 1991 roku jest etatową aktorką tego teatru, w którym wykreowała już blisko 50 znaczących ról.

Zagrała między innymi Kuzynkę Agatę u Krystiana Lupy, w spektaklu Malte albo Tryptyk marnotrawnego syna Rainera Marii Rilkego(1991), Helenę w Śnie nocy letniej Williama Shakespeare'a (1992) i, również, Helenę w Wujaszku Wani Antoniego Czechowa (1993) w reżyserii Rudolfa Zioły. A także Juliettę w Markizie O. Heinricha von Kleista w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego (1993), Celię w Jak wam się podoba (1993) i Julię w Miarce za miarkę (1998) Williama Shakespeare'a w reżyserii Tadeusza Bradeckiego oraz Gizelę w Dwojgu na huśtawce Williama Gibsona u Zbigniewa Najmoły (2000). Talent komediowy i zdolności wokalne zaprezentowała w Operze mleczanej Stanisława Radwana w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (2003). Jej Klytamnestra w spektaklu Ifigenia nowa tragedia (według wersji Racine’a), wyreżyserowanym przez Michała Zadarę, została nagrodzona na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2008). Do najwyżej ocenianych kreacji Anny Radwan należy także tytułowa, nasycona ironią i dystansem, rola w Płatonowie Antoniego Czechowa w reżyserii Konstantina Bogomołowa (2015) i niejednoznaczna, wyemancypowana Kazia w Pannach z Wilka Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Agnieszki Glińskiej (2019). Znaczące role w swojej teatralnej karierze stworzyła u Jana Klaty– m.in. Emily Hnatt w Trzech stygmatach Palmera Eldritcha Philipa K. Dicka (2006), wyniosłą Atenę i zrozpaczoną Elektrę w Orestei Ajschylosa (2007) oraz Zosię w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (2017). Jest stałą aktorką w obsadzie krakowskich, wielokrotnie nagradzanych spektakli Moniki Strzępki według tekstów Pawła Demirskiego. Była Kobietą z Poznania / Margaret Thatcher w Bitwie warszawskiej 1920 (2013), Żoną / Pankracym w nie-boskiej komedii. Wszystko powiem Bogu! (2014), Wróżką / Złym wilkiem 1 w Triumfie woli (2016) i Bóstwem Millenialsów w Roku z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej (2018).

W 2005 roku zagrała charyzmatyczną Felicję w Krumie Hanocha Levina w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego – spektaklu powstałym jako koprodukcja Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie i warszawskiego Teatru Rozmaitości. Także u Krzysztofa Warlikowskiego, na scenie Nowego Teatru w Warszawie, zagrała w (A)pollonii (2009) oraz w Końcu (2010). Ponadto występowała gościnnie, m.in. w Teatrze Bagatela w Krakowie – jako Natalia Pietrowna w Miesiącu na wsi Iwana Turgieniewa (1998) – oraz w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, grając Nastazję Filipowną, niedostępną femme fatale, w Idiocie Fiodora Dostojewskiego (2002). Oba przedstawienia wyreżyserowała Barbara Sass.

Anna Radwan ma na swoim koncie ponad 30 ról w Teatrze Telewizji. Zadebiutowała w nim – rolą Hrabiny w spektaklu Skarby i upiory, czyli hrabia opętany u Macieja Wojtyszki – w 1990 roku. Do jej ważniejszych kreacji w Teatrze Telewizji należą: role w przedstawieniu W stronę Klarysy Roberta Musila, wyreżyserowanym przez Krystiana Lupę (1993), Liza w Dzieciach słońca Maksyma Gorkiego w reżyserii Andrzeja Domalika (1993), Celimena w Mizantropie Moliera w reżyserii Krzysztofa Nazara (1994), tytułowa rola w Heddzie Gabler Henrika Ibsena wyreżyserowanej przez Krystynę Jandę (1995), Cudzoziemka w Śmierci w Tyflisie Władysława Lecha Terleckiego w reżyserii Macieja Dejczera (1997), Wielebna Gloria Burton w Wielebnych Sławomira Mrożka u Kazimierza Kutza (2001), Pani Stockmann we Wrogu ludu Henrika Ibsena w reżyserii Piotra Trzaskalskiego (2009) i Jana ze Skutków ubocznych Petra Zelenki w reżyserii Leszka Dawida (2013), za którą to rolę otrzymała Grand Prix na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej Dwa Teatry w Sopocie (2014).

W filmie fabularnym po raz pierwszy wystąpiła w 1993 roku: jako Madzia w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza w reżyserii Kazimierza Kutza. Później zagrała m.in. w Spisie cudzołożnic u Jerzego Stuhra (1994) i w filmach Jerzego Antczaka: tytułową rolę (eterycznej Małgorzaty Gautier) w Damie kameliowej (1994) i Ludwikę, siostrę Fryderyka Chopina w obrazie Chopin. Pragnienie miłości (2002). Do jej najbardziej znaczących dokonań na dużym ekranie należy także rola psychoterapeutki Romy w komedii romantycznej Zakochany Anioł w reżyserii Artura "Barona" Więcka (2005), Elżbiety w Katyniu w reżyserii Andrzeja Wajdy (2007), Eli, matki Janka, we Wszystko, co kocham Jacka Borcucha (2009), despotycznej matki przełożonej w filmie W imieniu diabła w reżyserii Barbary Sass (2011) oraz próbującej ocalić rozsypujący się świat i wartości Gerdy von Krauss w Kamerdynerze Filipa Bajona (2018) – ta ostatnia kreacja przyniosła jej m.in. nominację do Polskich Nagród Filmowych Orły 2019 w kategorii Główna Rola Kobieca.

Popularność zyskała również dzięki serialom, m.in. Sława i chwała w reżyserii Kazimierza Kutza, gdzie zagrała śpiewaczkę Elżbietę Szyller, siostrę Edgara (1997), Twarze i maski Feliksa Falka (2000), Na dobre i na złe (2002-2008) czy Egzamin z życia (2005-2006). Wystąpiła także jako Edyta Zajdler w Glinie Władysława Pasikowskiego (2004), Joanna Sikora, żona Pawła, w Odwróconych (2007), Beata Wolska w Bez tajemnic (2011, 2013) i Elżbieta, szefowa Działu Przestępstw Gospodarczych CBŚ w Pakcie(2015).

Zaśpiewała na płycie Herbert – Przesłanie z muzyką Stanisława Radwana i tekstami Zbigniewa Herberta (1999), a także, w duecie z Grzegorzem Turnauem, wykonała piosenkę „Meblościanka” na albumie Wisława Szymborska, z muzycznymi interpretacjami wierszy noblistki (2011). Ponadto wystąpiła m.in. na Koncertach Galowych Przeglądów Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu: Steruj krwią swoją do Oceanu Spokoju z piosenkami Marka Grechuty, w reżyserii Wojciecha Kościelniaka (2007), Z poważaniem – L. Cohen w reżyserii Andrzeja Domalika (2008) i Miłe panie i panowie bardzo mili. Piosenki WojciechaMłynarskiego, koncercie wyreżyserowanym przez Agnieszkę Glińską (2018).

W 2019 roku zadebiutowała jako reżyserka, wystawiając w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie spektakl dyplomowy WOOD, czyli… nieznośna lekkość mikrofonu, w wykonaniu studentów IV roku Wydziału Aktorskiego specjalności wokalno-aktorskiej.

Życie prywatne

Córka dyrygenta Józefa Radwana. Stryjem aktorki jest kompozytor Stanisław Radwan.

W 1994 wyszła za mąż za aktora Romana Gancarczyka, z którym ma córkę Zofię.

• Nagroda Fundacji Kultury Polskiej (1992)
• Złota Maska dla najpopularniejszej aktorki 2000 roku w Krakowie (2001)
• Krakowska Nagroda Teatralna „Ludwik” w kategorii partnerska rola kobieca za rolę w spektaklu Historia prosta, czyli piosenki z Kabaretu Starszych Panów (2003)
• Wyróżnienie za rolę w spektaklu "Opera mleczana" w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie na IX Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie (2003)
• III miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą żeńską kreację aktorską – nagroda za rolę w przedstawieniu "Opera mleczana" z Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych (2004)
• Nagroda Aktorska za rolę Klytamnestry w spektaklu "Ifigenia. Nowa tragedia (według wersji Racine’a)" z Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie na VII Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2008)
• Nominacja do Złotej Kaczki w kategorii Najlepsza Aktorka za film W imieniu diabła (2011)
• Wyróżnienie Aktorskie za rolę Kobiety z Poznania/ Margaret Thatcher w przedstawieniu "Bitwa warszawska 1920" Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki z Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie na 54. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (2014)
• Grand Prix za rolę Jany w spektaklu „Skutki uboczne” na Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV Dwa Teatry w Sopocie (2014)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)
• Nagroda Teatralna im. Stanisława Wyspiańskiego (2015)
• Nominacja do nagrody Złotego Szczeniaka, przyznawanej podczas Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa za film Kamerdyner (2018)
• Wyróżnienie Aktorskie za rolę w spektaklu „Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej” Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki z Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (2019)
• Nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł 2019 w kategorii Najlepsza Główna Rola Kobieca za film Kamerdyner (2019)
• Studencka Nagroda Teatralna „Chodźże do Teatru” w kategorii Najlepsza Aktorka (2019)
• Nagroda Elżbiety Czyżewskiej dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmów Polskich w Nowym Jorku za "porywającą rolę" w filmie Kamerdyner (2019)

• Anna Radwan w baziefilmpolski.pl
• Anna Radwan w bazie Filmweb

• Anna Radwan w Encyklopedii teatru polskiego