Quick Facts
Biography
Andrzej Wachowicz (ur. 30 listopada 1897 w Białej Cerkwi, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 30 listopada 1897 w Białej Cerkwi, w ówczesnym powiecie wasylkowskim guberni kijowskiej, w rodzinie Cezarego i Marii z Krajewskich. Absolwent gimnazjum filologicznego z maturą w Białej Cerkwi (1915). Studia medyczne na Uniwersytecie Kijowskim przerwało powołanie do armii rosyjskiej. Na froncie do 1917. Skierowany do Szkoły Artylerii w Odessie. Wstąpił do POW. Od czerwca 1918 w oddziale mjr. Lisa-Kuli. Po powrocie do kraju w Wojsku Polskim. Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie, mianowany do stopnia podporucznika. Skierowany do Szkoły Podchorążych w Dęblinie i Komorowie na stanowisko instruktora. Od 6 czerwca 1920 w 105 pułku piechoty (późniejszy 40 pułk piechoty) jako dowódca kompanii. Walczył w wojnie 1920 r., m.in. pod Komarówką, Majdanem, Horpinem i Hradami.
Ranny 26 września 1920. Po rekonwalescencji objął dowództwo kompanii szkolnej w Centralnej Szkoły Podoficerów nr 1 w Chełmie. Po ukończeniu Szkoły Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu, jako porucznik przeniesiony do korpusu osobowego oficerów artylerii, na stanowisko instruktora. Awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. Od 1924 w 7 pułku artylerii lekkiej, jako dowódca baterii i oficer oświatowy. Od lipca 1929 do maja 1930 pełnił obowiązki kwatermistrza 7 pal. Od 1935 do 1939 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisku kierownika referatu koni Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień. Ostatni przydział mobilizacyjny to 10 Dywizja Piechoty.
We wrześniu 1939, wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 367.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4775
- Medal Niepodległości
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka za Rany i Kontuzje
- Krzyż Legionowy
- Państwowa Odznaka Sportowa
- Odznaka Pamiątkowa 7 pułku artylerii polowej
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
Przypisy
Bibliografia
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929-1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/14098