Andrzej Bucholc

Andrzej Bucholc (ur. 5 listopada 1885 w Czerwińsku nad Wisłą, zm. 2 listopada 1965 w Będzinie) – działacz komunistyczny i związkowy.

1898-1902 uczęszczał do szkoły rzemieślniczej w Warszawie, po czym został czeladnikiem. W 1906 wstąpił do PPS-Lewicy, organizator strajków. 1907-1910 odbywał służbę wojskową w rosyjskiej armii. Pracował w warsztatach wikliniarskich. W 1912 osiadł w Będzinie, gdzie wstąpił do SDKPiL. Na początku 1919 wstąpił do KPRP i Rad Delegatów Robotniczych w Sosnowcu. W marcu 1919 był delegatem na I Zjazd Związku Zawodowego Robotników Rolnych RP w Warszawie. W 1924 został aresztowany, a w 1925 skazany przez sąd w Sosnowcu na 4 lata więzienia. Po zwolnieniu działał w MOPR w Krakowie, Częstochowie, na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim. Od 1931 pracował w Robotniczej Spółdzielni Spożywców w Sosnowcu. W 1936 był członkiem komitetu strajkowego i współorganizatorem strajku w Będzinie. W 1942 wstąpił do PPR. Od 1948 prezes zarządu Spółdzielni Spożywców w Będzinie, a od 1952 dyrektor Przedsiębiorstwa Hurtu Spożywczego. Był odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy i II klasy i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" t. 1, Warszawa 1985.