Aleksander Tupaj-Isertinger

Aleksander Tupaj-Isertingen (ur. 6 stycznia 1894, zm. ?) – podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.

Urodził się 6 stycznia 1894 jako syn Józefa. W 1916 jego oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 3, a w latach 1917-1918 Pułk Artylerii Polowej Nr 5. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1915 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej.

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. Armii został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

8 stycznia 1924 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił ją w 6 pułku artylerii polowej w Krakowie. 23 sierpnia 1924 roku został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 roku na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 59,5. lokatą w korpusie artylerii. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W dalszym ciągu pełnił służbę w 6 pap. W 1928, 1932 służył w Instytucie Badań Materiałów Uzbrojenia. 29 stycznia 1932 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W marcu 1939 pełnił służbę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia na stanowisku kierownika Oddziału Artyleryjskiego.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu. Po zwolnieniu służył w Kwatermistrzostwie 2 Korpusu Polskiego na stanowisku szefa służby technicznego uzbrojenia.

21 sierpnia 1956 otrzymał brytyjskie obywatelstwo.

• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (1937)
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż Wojskowy Karola

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1917. Wiedeń: 1917.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.