Aleksander Pracki

Płk Aleksander Pracki herbu Późniak (zm. w grudniu 1655) – dowódca pułku wojsk polskich w czasie najazdu szwedzkiego w 1655 r.

Wstąpił do zakonu ojców dominikanów w Krakowie. Po ukończeniu Seminarium otrzymał święcenia. Wystąpił z zakonu pod wpływem reformacji i wraz z innymi różnowiercami, zwolennikami protestanckiej Szwecji w czasie potopu szwedzkiego wziął udział w zjeździe przemyskiej szlachty i został wybrany ich dowódcą.

Razem ze Szwedami, brał udział w rabunkach, gwałtach i mordach dokonywanych na ludności Podkarpacia, co spowodowało, że miejscowi chłopi i mieszczanie zaczęli organizować się w oddziały, na czele których stanął por. Gabriel Wojniłłowicz i wraz ze swoją chorągwią postanowił rozprawić się ze zdrajcąA. Prackim, z jego oddziałami i ze Szwedami.

7 grudnia 1655 roku doszło do rozstrzygającej bitwy pod Krosnem. Po przełomowym zwycięstwie Gabriela Wojniłłowicza, Pracki dostał się do niewoli i po postawieniu mu zarzutów zdrady Rzeczypospolitej, orazpo wydaniu wyroku kary śmierci, został rozstrzelany nakrośnieńskim Rynku.

• Marian Ziobro, Krosno i okolice, Rzeszów 1986
• Andrzej Borcz, Działania wojenne na terenie ziemi przemyskiej i sanockiej w latach „potopu” 1655-1657, Przemyśl 1999 ​ISBN 83-909229-8-3​
• Samuel Grądzki, Historia belli Cosacco-Polonici, wyd. K. Koppi, Pestini 1789,
• Mieczysław Brzyski, Szwedzi w Małopolsce w latach 1655-1657, Praca dyplomowa w seminarium prof. dr Adama Przybosia, Kraków 1972