Aleksander Nosarzewski

Aleksander Nosarzewski (ur. 15 sierpnia 1898 w Kamienskoje, zm. między 16 a 19 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Był synem Franciszka i Julii ze Skalskich. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Został przyjęty do Wojska Polskiego z „grupy byłych Legionów Polskich”. Żołnierz 1 pułku piechoty Leg. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1922 był oficerem 32 pułku piechoty. W 1924 służył w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 873 lokatą w 75 pułku piechoty. 1 stycznia 1928 został awansowany do stopnia kapitana (starszeństwo z dniem awansu i 109 lokatą). Na początku 1935 został przeniesiony z 75 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza. Ukończył kurs dla dowódców kompanii (1934). Do stopnia majora awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937. Był komendantem obwodu przysposobienia wojskowego oraz wykładowcą w Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zajmował się sportem strzeleckim. Pisał artykuły do gazet. W marcu 1939 był komendantem oddziału wojskowego na Akademii Wychowania Fizycznego.

Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. Początkowo był jeńcem obozu w Putywlu. Polski Czerwony Krzyż 12 listopada 1939 przekazał wiadomości o pobycie majora w putywlskim obozie. Następnie został przewieziony do Kozielska. 26 lutego 1940 rodzina otrzymała kartę pocztową z Kozielska. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu kozielskiego. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 017/3 poz 52, nr akt 2310 z 14.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. Krewni do 1957 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Żonaty z Jadwigą z Nowakowskich, miał córki: Krystynę, Ewę i Barbarę. Ślub został zawarty w grudniu 1924.

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

• Krzyż Niepodległości - „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi - „za zasługi na polu pracy społecznej”

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

• Dzienniki Personalne, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1923, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932, Warszawa, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​ISBN 978-5-78700-123-5​.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ​ISBN 978-83-7188-899-1​.