peoplepill id: aleksander-maisner
AM
Poland
3 views today
6 views this week
Aleksander Maisner
Officer of the Polish Army

Aleksander Maisner

The basics

Quick Facts

Intro
Officer of the Polish Army
Places
Work field
Gender
Male
Place of birth
Ropczyce
Place of death
Toronto
Aleksander Maisner
The details (from wikipedia)

Biography

Aleksander Maisner vel Alec Maisner (ur. 26 lipca 1921 w Hamburgu, zm. 21 grudnia 2008 w Salisbury) – honorowy generał brygady pilot Wojska Polskiego i wicemarszałek (ang. Air Vice Marshal) Królewskich Sił Powietrznych (numery ewidencyjne RAF: P-2938, 705749 i 50062).

Życiorys

Aleksander Maisner urodził się 26 lipca 1921 roku w Hamburgu. W latach 1931-1939 był uczniem I Gimnazjum Państwowego w Częstochowie. Po kampanii wrześniowej, w trakcie próby nielegalnego przekroczenia granicy z Rumunią, został aresztowany, skazany na 8 lat ciężkich robót i zesłany do północnej Syberii. Latem 1941 roku, po podpisaniu układu Sikorski-Majski, został zwolniony z obozu, przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i wcielony do 5 Pułku Artylerii Lekkiej. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych w Centrum Wyszkolenia Artylerii został przeniesiony do 4 Kresowego Pułku Artylerii Lekkiej. W 1942 roku zgłosił się na ochotnika do służby w Polskich Siłach Powietrznych. 29 listopada 1944 roku, po ukończeniu szkolenia, otrzymał odznakę pilota. 1 stycznia 1945 roku został mianowany podporucznikiem.

W 1946 roku wstąpił do Królewskich Sił Powietrznych. W 1950 roku został przeniesiony do 70 Dywizjonu Lotnictwa Transportowego RAF w Egipcie. Latał w nim na samolotach Vickers Valetta. Dwa lata później powrócił do Anglii. Otrzymał przydział do 50 Dywizjonu Lotnictwa Bombowego stacjonującego w Stacji RAF Binbrook. W tej jednostce latał na odrzutowych bombowcach English Electric Canberra. W 1955 roku został przydzielony do 230 Operacyjnej Jednostki Przejściowej w Stacji RAF Waddington. Został w niej przeszkolony w pilotażu odrzutowego bombowca strategicznego Avro Vulcan. Do 1962 roku służył w Królewskich Nowozelandzkich Siłach Powietrznych. Stacjonował w Bazie RNZAF Ohakea na Wyspie Północnej.

Od maja 1971 roku do lipca 1973 roku, w stopniu „Air Commodore” (brak polskiego odpowiednika) był asystentem komendanta Szkoły RAF w Cranwell (ang. Royal Air Force College Cranwell). W sierpniu 1973 roku został dyrektorem do spraw personelu (ang. Director of Manning Personnel). W grudniu 1975 roku wyznaczono go na stanowisko zastępcy sekretarza (ang. Deputy Air Secretary). Od lutego do listopada 1976 roku był dyrektorem generalnym do spraw zarządzania zasobami ludzkimi RAF (ang. Director-General of Personnel Management).

3 maja 1983 został powołany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Był prezesem Stowarzyszenia Lotników Polskich w Londynie. 8 kwietnia 1986 roku był obecny podczas złożenia przysięgi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Kazimierza Sabbata. W 1990 roku Prezydent RP Ryszard Kaczorowski mianował go honorowym generałem brygady. Zmarł 21 grudnia 2008 roku w Salisbury.

Awanse w RAF

Polskie odpowiedniki stopni wojskowych w Królewskich Siłach Powietrznych podano według stanu obowiązującego po wejściu Polski do NATO. Patrząc z ówczesnej perspektywy polskich naczelnych władz wojskowych na uchodźstwie brytyjski stopień „Air Commodore” nie miał odpowiednika, natomiast odpowiednikiem brytyjskiego stopnia wicemarszałka był stopień generała brygady.

  • kapitan (ang. Flight Lieutenant) – 1 września 1948 roku ze starszeństwem z 1 lipca 1948 roku
  • major (ang. Squadron Leader) – 1 lipca 1955 roku
  • podpułkownik (ang. Wing Commander) – 1 stycznia 1961 roku
  • pułkownik (ang. Group Captain) – 1 stycznia 1967 roku
  • generał brygady (ang. Air Commodore) – 1 stycznia 1972 roku
  • generał dywizji (ang. Air Vice Marshal) – 20 grudnia 1975 roku

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1990 roku
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
  • Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego – 14 lipca 1969 roku
  • Kawaler Orderu Łaźni – 31 grudnia 1976 roku
  • Krzyż Sił Powietrznych – 2 stycznia 1956 roku
  • Odznaka Pilota – 29 listopada 1944 roku

Zobacz też

  • Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

Przypisy

Bibliografia

  • Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie. eprints.hist.pl. [dostęp 2016-12-04].
  • Krzysztof Kubala. Aleksander Maisner (1921-2008). „Lotnictwo”. 3 (96), marzec 2009. Warszawa: MAGNUM-X Sp. z o.o.. ISSN 17325323. 
  • Jacek Adamski: Aleksander Maisner (pol.). W: Życiorysy lotników [on-line]. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej, 2017. [dostęp 2017-03-19].
  • Air Vice-Marshal Alec Maisner (ang.). Telegraph Media Group, 2009-01-28. [dostęp 2017-03-19].
  • Aleksander Maisner (pol.). W: Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie [on-line]. Tomasz Skeli Witaszczyk. [dostęp 2017-05-01].
  • Colin Mackie: Senior Royal Air Force Appointments (ang.). W: British Armed Forces (1860-) [on-line]. kwiecień 2007. [dostęp 2017-05-02].
  • Zdzisław Nicman. Ostatni generał mianowany na uchodźstwie. „Polska Zbrojna”. (96), 1995. Warszawa. ISSN 17325323. 
  • Air Vice-Marshal A Maisner (500062) (ang.). W: Air of Authority - A History of RAF Organisation [on-line]. M. B. Barrass, 2015-03-22. [dostęp 2017-05-02].
  • Aleksander Maisner (pol.). W: Lista Krzystka. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 [on-line]. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2017-05-03].
The contents of this page are sourced from Wikipedia article. The contents are available under the CC BY-SA 4.0 license.
Lists
Aleksander Maisner is in following lists
comments so far.
Comments
From our partners
Sponsored
Credits
References and sources
Aleksander Maisner
arrow-left arrow-right instagram whatsapp myspace quora soundcloud spotify tumblr vk website youtube pandora tunein iheart itunes