Zbigniew Kiwka

Zbigniew Kiwka (ur. 28 stycznia 1932 r. w miejscowości Słowik koło Lwowa) – polski prozaik i poeta. Do 1939 roku mieszkał w miasteczku Gliniany (Tarnopolskie). Po wojnie w ramach tzw. akcji repatriacyjnej wyjechał z rodzicami do Antonówki w Szczecińskiem. Ukończył kursy prawno-ekonomiczne. Od 1946 mieszkał w Słupsku. W 1958 debiutował jako poeta na łamach czasopisma "Głos Tygodnia". Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. nagród Ministra Obrony Narodowej za powieści ,,Na początku był front" i "Dwie barwy jednej wiosny" oraz zdobywca czołowego miejsca w plebiscycie "Pióro i karabin", które dla autora było miernikiem popularności wśród czytelników. Poza wydanymi powieściami i zbiorem opowiadań jest autorem książek, które pozostały w maszynopisach, mimo nagród jakie im przypadły na różnych konkursach literackich.

• Na początku był front (1963)
• Śmierć przychodzi nocą (1963)
• Dwie barwy jednej wiosny (1966)
• Araukaria pana Crolla (1970)
• Carina (1971)
• Ostatni krok w chmurach, (1972)
• Dzwony nad Lubianą (1979)

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
• Alicja Świetlicka: Sylwetki Pisarzy Słupskich. Kiwka Zbigniew. Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich. Zarząd Okręgu Słupsk 1997. ISBN 83-903725-7-6.