Witold L. Langrod

Witold Lucjan Langrod (ur. 25 października 1899 we Lwowie, zm. 17 maja 1983 w Port Jefferson, Nowym Jorku) – polski pisarz, doktor prawa, socjolog, dyplomata, pracownik Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako starszy syn doktora prawa Bernarda Langroda (ur. 26 sierpnia 1866, zm. 4 września 1934), adwokata w Krakowie i Michaliny Rucker. Był bratem Jerzego Stefana Langroda. Uczęszczał do III Państwowego Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego, przerwał naukę po wybuchu I wojny światowej i walczył w Legionach Polskich, w 1916 powrócił do gimnazjum i rok później je ukończył. Od 1 czerwca 1919 został powołany do 1 dyonu taborów w Lublinie, następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Ukończył kurs szkoły podchorążych w stopniu podporucznika, w 1923 został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii rezerwy. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. Wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W II połowie 1931 odbył ćwiczenia wojskowe, po których 2 stycznia 1932 został awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii z przydziałem do 2 pułku artylerii lekkiej Legionów w Kielcach. Jesienią 1932 przeprowadził się do Warszawy, gdzie został naczelnikiem Wydziału Polityki Emigracyjnej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Równocześnie był wykładowcą w Wyższej Szkole Dziennikarskiej, od 1935 prowadził sprawy emigracyjno-kolonizacyjne w Międzynarodowym Biurze Pracy. Walczył podczas kampanii wrześniowej w 1939, a po jej upadku przedostał się do Europy Zachodniej, skąd po zakończeniu działań wojennych pozostał na emigracji. W Stanach Zjednoczonych był kierownikiem sekcji w ONZ, równocześnie wykładał na Wydziale Antropologii Społecznej na Uniwersytecie Ibero-Amerykańskim w Meksyku. Członek korespondent Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Pod pseudonimem Julian Łagniewski wydał książkę „Wrzesień 1939 w Polsce”. 11 lutego 1985 urna z jego prochami została przez rodzinę sprowadzona do Polski i pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd – Łotwa
• Krzyż Zasługi Gwardii Cywilnej (Soujeluskuntain Ansioristi) – Finlandia
• odznaczenia zagraniczne

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
• Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1938, s. 199.
• "Czy wiesz kto to jest?", praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom. I s. 412.
• P. Dobosz, Jerzy Stefan Władysław Langrod – biografia [w:] Źródła prawa administracyjnego. Konferencja z okazji 100 rocznicy urodzin Profesora Jerzego Stefana Langroda. Uniwersytet Jagielloński - 23 kwietnia 2004 r., Zakamycze 2005, ​ISBN 83-7444-068-6​, s. 15-28
• Witold Lucjan Langrod. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 32, s. 5, 7 lutego 1985.