Wincenty Romiszewski

Wincenty Romiszewski herbu Jelita inna forma nazwiska Romiszowski (ur. 1550 – zm. 16 kwietnia 1598 w Lublinie) – kanonik krakowski i sandomierski, scholastyk krakowski, sędzia Trybunału Koronnego w Lublinie

Syn Adama Romiszewskiego z Romiszowic i Małgorzaty Duninówny z Ujazdu.

Brat Jana (kasztelana rospierskiego) i Stanisława (opata paradyskiego). Stryj Jana Romiszewskiego (sekretarza królewskiego), wuj Stanisława Warszyckiego (woj. podlaskiego) i bp. Jakuba Zadzika (kanclerza w. koronnego).

Studiował w Akademii Krakowskiej. W latach 1581-1584 marszałek dworu bp. krakowskiego Piotra Myszkowskiego. Starosta bodzentyński (1583-1590). Od 1591 kanonik krakowski, a od 1594 scholastyk krakowski. Kanonik sandomierski i proboszcz par. św. Piotra w Sandomierzu. Dzierżawca i pleban w Dzierżąznej. Sędzia Trybunału Koronnego w Lublinie.

Zmarł w Lublinie 16 kwietnia 1598. Pochowany w kościele OO. Dominikanów w Lublinie. Płyta nagrobna znajdowała się w podłodze zakrystii kościoła.

• J. Korytkowski, Prałaci i kanonicy Katedry Metropolitalnej Gnieźnieńskiej: od roku 1000 aż do dni naszych, Tom 3, 1882, s. 384
• L. Łętowski, Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich, t. 1-4, Drukarnia UJ, 1852, s. 8
• Pamiętnik religijno-moralny, 1849, T.17, Nr 12, s. 496-497
• A. Wadowski, Kościoły lubelskie, 1907, s. 340
• J. Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich, Radom 1928, s. 250
• W. Zieliński, Opis Lublina: Przewodnik dla zwiedzających miasto i jego okolice, 1876, s. 34