Quick Facts
Biography
Wiktor Czarnocki (ur. 30 maja 1886 w m. Nacz, w woj. nowogródzkim, zm. 25 października 1925 w Warszawie) – inżynier agronom, major Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1903 roku ukończył gimnazjum w Żytomierzu. W latach 1903–1910 studiował w Akademii Rolniczej w Wiedniu, a następnie w Akademii Rolniczej w Moskwie. W latach 1910–1914, jako inżynier agronom prowadził prace melioracyjne na Podolu i Wołyniu. W latach 1914–1917 walczył w szeregach Armii Imperium Rosyjskiego. Dwukrotnie ranny. Awansował na kapitana artylerii.
Po rewolucji lutowej, jako pełnomocnik Polskiej Organizacji Wojskowej na Kaukaz i przedstawiciel Polskiej Centrali Wojskowej w Tyflisie był jednym z organizatorów polskich oddziałów wojskowych wchodzących w skład Brygady Kaukaskiej. Powołany przez polskie organizacje społeczne na stanowisko komisarza do spraw polskich przy Ispołkomie (ros. komitet wykonawczy) w Piatigorsku otaczał opieką rodaków oraz organizował i kierował ewakuacją Polaków do kraju.
W grudniu 1918 roku przybył do Warszawy. W tym samym miesiącu, z rozkazu Józefa Piłsudskiego udał się do Kijowa, gdzie objął Komendę Naczelną Nr III Polskiej Organizacji Wojskowej. Przez dziewięć miesięcy prowadził działalność wywiadowczą oraz dywersyjno-powstańczą na tyłach wojsk bolszewickich. W sierpniu 1919 roku wrócił do Warszawy. Po kilkudniowym pobycie w stolicy wyjechał do Kamieńca, gdzie pełnił funkcję oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego przy rządzie atamana Petlury. W styczniu 1920 roku po powrocie do Warszawy przydzielony został do Sztabu Generalnego, w którym objął kierownictwo Referatu Narodowościowego. Od kwietnia 1920 roku, od wyprawy kijowskiej znajdował się w ścisłym sztabie Naczelnego Wodza.
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale II Naczelnego Dowództwa WP. Następnie pełnił służbę w Oddziale II Sztabu Generalnego na stanowisku szefa referatu. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 150. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon artylerii konnej. Z dniem 2 listopada 1923 roku przydzielony został do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza jednorocznego Kursu Doszkolenia. Z dniem 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do organizującego się wówczas Dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie. W dowództwie KOP pełnił obowiązki szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 10 dywizjonu artylerii konnej w Jarosławiu. W następnym roku urlop wypoczynkowy spędził na Kresach. W czasie urlopu jego organizm został zainfekowany. Zmarł 20 października 1925 roku w Warszawie.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922)
- Krzyż Niepodległości z Mieczami - 6 czerwca 1931
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Przypisy
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Mieczysław Godlewski, Z żałobnej karty. Śp. mjr Szt. Gen. Wiktor Czarnocki, Korpus Ochrony Pogranicza. W drugą rocznicę objęcia służby na granicach Rzeczypospolitej 1925-1926, red. Stanisław Falkiewicz, Warszawa 1925
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924