Wiktor Borzemski

Wiktor Marian Borzemski (ur. 27 września 1916 w Kosowie, zm. 17 grudnia 2003 w Milwaukee) – żołnierz kampanii wrześniowej, Polskich Sił Zbrojnych, kapitan 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej. W 1948 mianowany przez władze emigracyjne majorem.

Od 1920 mieszkał z rodzicami (Wojciech i Zofia z d. Staszyńska) i młodszym bratem Tadeuszem w Muszynie. Jego ojciec był leśniczym lasów muszyńskich, prezesem Związku Strzeleckiego i radnym. Wiktor studiował przez dwa lata na Wydziale Inżynierii Leśnej na Uniwersytecie Warszawskim. Potem wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty przy 13. Pułku Piechoty k. Warszawy. Po jej ukończeniu kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Zawodowych w Komorowie i przeszedł tzw. „Pułk Manewrowy”. W 1939 roku był na praktyce w 53. Pułku Piechoty w Stryju, gdzie zastała go wojna. Po klęsce wrześniowej przedostał się z pułkiem na Węgry, później szlak bojowy prowadził przez Jugosławię, Francję, Anglię, aż do Szkocji, gdzie od września 1941 służył w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. 1 stycznia 1943 roku otrzymał promocję do stopnia porucznika, a 1 stycznia 1945 – kapitana. Po zakończeniu wojny wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. We wrześniu 1948 roku zakończył służbę wojskową w Wielkiej Brytanii. Otrzymał tytularny stopień majora po rozwiązaniu Polskiej Armii.

W roku 1944 ożenił się ze Szkotką Janet Robertson Morton (1923–2008). W 1951 wyjechali z dwójką dzieci, Marlen i Richardem, do USA, gdzie mieszkali całe życie. Po przeżyciu ponad 60 lat poza Polską, prosił, aby prochy jego i jego żony spoczęły w Muszynie. Pogrzeb majora Wiktora Borzemskiego odbył się 30 września 2004. Urnę z prochami złożono w grobie rodzinnym, na cmentarzu parafialnym w Muszynie.

Otrzymał polskie i angielskie odznaczenia wojenne:

• Medal za Ratowanie Ginących – 1941
• War Medal 1939–1945
• The Defence Medal – 27 stycznia 1949 w Wielkiej Brytanii

• Wiktor Borzemski: „Pamiętnik żołnierza Polskiej Brygady Spadochronowej w Szkocji”. „Almanach Muszyny”, 2000, s. 190