Vasilios Vellas

Ο Βασίλειος Βέλλας (1900 ή 1902-1969) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής Πανεπιστημίου του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε το 1900 ή το 1902 στα Ιωάννινα, όπου και ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση. Σπούδασε στη Ριζάρειο Σχολή και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1930. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στα Πανεπιστήμια Μονάχου και Βερολίνου, με υποτροφία του Ευθυμίου Χριστοδούλου.

Το 1931 διορίστηκε υφηγητής της ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης και της εβραϊκής γλώσσας, διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής το 1933 και τακτικός το 1936. Ήταν κοσμήτορας της θεολογικής σχολής τις περιόδους 1942-1943 και 1950-1951. Τη διετία 1960-1961 διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και τη διετία 1959-1960 αντιπρύτανης του. Ως πρύτανης έθεσε τον θεμέλιο λίθο για τη νέα Πανεπιστημιούπολη. Αποχώρησε από το πανεπιστήμιο το 1968.

Υπηρέτησε επίσης και σε κάποια αξιώματα εκτός πανεπιστημίου. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής Θρησκευμάτων (1945, 1962-1964), Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (1952) και γενικός διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας (1947-1953). Το 1956 εξελέγη μέλος του συμβουλίου της Ριζάρειου Σχολής και κατά τη διετία 1960-1962 υπήρξε διευθυντής της.

Για το έργο του τιμήθηκε με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα από την Ελληνική Δημοκρατία, ενώ τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων τον τίμησαν με τα ανώτερα παράσημά τους. Το 1968 εξελέγη επίτιμο μέλος της Βρετανικής Βιβλικής Εταιρείας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 24 Νοεμβρίου 1969.

Μαζί με τον Αμίλκα Αλιβιζάτο ίδρυσε στην Αποστολική Διακονία το Θεολογικό Οικοτροφείο, τη Σχολή των Διακονισσών καθώς και τα Κατηχητικά Σχολεία. Το 1948 συμμετείχε στο Πρώτο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών στο Άμστερνταμ. Επίσης το 1961 και το 1964 συμμετείχε στα Διορθόδοξα Συνέδρια της Ρόδου ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Έγραψε εξήντα έργα θεολογικού περιεχομένου. Μεταξύ των πιο σημαντικών έργων του περιλαμβάνονται τα εξής: