Tomás Abeigón Pazos

Tomás Jesús Juan Abeigón Pazos, nado en Pontevedra o 28 de decembro de 1896 e finado en Madrid o 19 de marzo de 1975, foi un médico e político galego.

Foi fillo de Jesús Abeigón Blanco, oficial da Deputación de Pontevedra, finado o 3 de outubro de 1912 tras unha longa enfermidade (á súa vez fillo de Tomás Abeigón, oficial do Goberno Civil de Pontevedra, finado o 29 de maio de 1909) e Florentina Pazos Espez. Casou con María Elena Muíños Lima e tivo catro fillos: Tomás, Elena (finada aos 5 anos), Cristina e Francisco.

Profesional

En 1922 licenciouse en Medicina pola Universidade de Santiago de Compostela, e obtivo o doutoramento o mesmo ano coa nota de sobresaínte. Ao seu regreso a Pontevedra despois de ampliar os seus estudos sobre uroloxía, en outubro de 1923 estableceuse no nº 19 da rúa César Boente, domicilio familiar no que finou o seu padre e onde seguiu vivindo coa súa nai varios anos mais.

En decembro de 1924 gañou a praza de médico especialista de Uroloxía e Pel na Policlínica do Hospital de Pontevedra. Desde 1927 foi profesor de Educación Física, primeiro como suplente e logo como titular no Instituto de Pontevedra, onde coincidiu con Castelao, Antonio Losada Diéguez e José Filgueira Valverde entre outros.

Gañou a praza de Bacteriólogo do Laboratorio municipal de Pontevedra en 1934. En maio de 1940 foi nomeado médico de beneficencia pola Xefatura Provincial de Sanidade en substitución de Manuel González, que pedira excedencia para opositar.

Política

Protagonista da vida política local de Pontevedra, foi candidato monárquico nas eleccións municipais do 12 de abril de 1931 con Celso López Blanco (médico), Plácido García González (comerciante), Víctor Lis Quibén (médico), Peregrino Fariña Otuna (mariñeiro), Ramón Segura de la Garmilla (Profesor da Normal), José Paz Vidal (industrial) e Francisco Rodríguez Arrunãda (Procurador e corredor de comercio).

O 25 de decembro de 1931 participou no acto de fundación do partido Unión Regional de Derechas celebrado no Teatro Principal de Pontevedra. Foi nomeado vicepresidente da xunta directiva, da que tamén formaron parte José Cividanes coma presidente e Víctor Lis Quibén coma secretario.. No 1932 a URD Pontevedresa integrouse no partido Acción Popular, que máis adiante pasou a ser membro da alianza de partidos que representou a Confederación Española de Derechas Autónomas.

Como representante do Concello foi vocal do Consello Local do Primeiro Ensino dende agosto de 1931, cargo no que permaneceu ata a súa renuncia como concelleiro o 10 de febreiro de 1934. En 1935 o Partido Agrario Español comezou unha campaña de expansión en Galicia na que participou activamente.

O 8 de xaneiro de 1936 foi elixido alcalde de Pontevedra, permanecendo no cargo ata febreiro dese ano. Logo de gañar as eleccións xerais a Fronte Popular o 16 de febreiro de 1936 restituíuse a corporación elixida no 12 de abril de 1931, na que estaba de alcalde Bibiano Fernández Osorio-Tafall que logo de marchar a Madrid, ao ser nomeado Subsecretario de Traballo, foi substituído polo comunista Manuel García Filgueira.

En maio do 1936 acudiu como representante do Partido Agrario Español á reunión convocada polo Presidente da Deputación de Pontevedra, Maximiliano Pérez Prego, para tratar o plebiscito do Estatuto de Autonomía de Galicia de 1936. Alí manifestou a súa postura de non pronunciarse a favor da autonomía sen consultar antes co seu partido.

Tralo alzamento nacional pertenceu á Garda Cívica. En 1937, no marco da guerra civil española, foi asimilado a alférez médico xunto a outros médicos civís, como os tamén pontevedreses Evaristo e Enrique Vázquez Lescaille. En novembro de 1937 foi destinado ás forzas de asalto de Bilbao, polo que se lle concedeu excedencia coma médico bacteriólogo de Pontevedra. En novembro de 1938 foi ascendido a Tenente Médico.

En 1945 concedéuselle o Ingreso na escala honorífica do Corpo de Sanidade, co grao de Tenente. Foi nomeado Xefe da Obra Sindical 18 de Xullo en Pontevedra, vogal da Comisión Provincial de Servizos Técnicos en 1956, vicepresidente da Asemblea Provincial da Cruz Vermella en 1958 e Xefe Local de Sanidade en 1963.

Social

Nas décadas do 1920 e 1930 pertenceu ao Club Karepas. Foi Presidente do Recreo de Artesáns nos anos 1929-1930.

En 1931 foi nomeado Presidente da sociedade de recreo Liceo Casino de Pontevedra, cargo no que repetiu no ano 1941 e tamén no período 1949-1952. Pertenceu á confraría da Virxe do Carme de San Bartolomeu. O 4 de decembro de 1932 foi elixido Presidente da Congregación de San Roque, cargo no que se mantivo ata 1956..

• Tese de doutoramento: Contribución al estudio del diagnóstico de la tuberculosis renal, publicada no 1923. Despois de defender ante o Tribunal da Facultade de Medicina da Universidade Central en Madrid sendo o seu Presidente Enrique Suñer o 7 de xuño de 1922 é cualificada en 26 de xuño daquel ano Sobresaínte. Na mesma introdución á tese dedicoulla ao Profesor da Facultade de Medicina, tamén na Universidade Central, Leonardo de la Peña Díaz por inspirala.

Ligazóns externas

• Ficha de Contribución al estudio del diagnóstico de la tuberculosis renal Establecimiento Tipográfico de Juan Pérez, 1924, en Google Books.