Tobiáš z Bechyně

Rodzina i początki kariery

Tobiasz pochodził z czeskiego rodu szlacheckiego Beneszowiczów. Był jednym z synów Voka z Benešova, który oprócz Tobiasza miał jeszcze czterech synów: Benesza, Andrzeja, Čeněka i Milota.

Pierwsza wzmianka o Tobiaszu pochodzi z 1262 r., kiedy to był on kanonikiem w Pradze i Pasawie, a w 1269 r. proboszczem w Mielniku. W 1275 r. został przeniesiony na probostwo wyszehradzkie, mimo iż nie posiadał odpowiednich święceń.

Wybór na biskupa

15 listopada 1278 r. został wybrany przez praską kapitułę katedralną na ordynariusza praskiego. Decyzja kapituły została potwierdzona przez biskupa ołomunieckiego Bruno ze Schauenburku, który reprezentował arcybiskupa metropolitę mogunckiego Wernera von Eppsteina. Kilka tygodniu po elekcji Tobiasz wyjechał do Ołomuńca, gdzie uzyskał święcenia kapłańskie 25 lutego 1279 z rąk Wernharda von Marsbach, biskupa Seckau. Następnego dnia odbyła się konsekracja biskupia, dokonana przez biskupa ołomunieckiego oraz Heinricha von Isny, biskupa Bazylei.

Pieczęć bpa Tobiasza

Rządy w diecezji

Z powodu swojego szlacheckiego pochodzenia Tobiasz miał wielki wpływ na życie polityczne w Czechach. Po śmierci króla Przemysła Ottokara II w bitwie pod Suchymi Krutami regencję w Czechach objął margrabia brandenburski Otto IV ze Strzałą, który odmówił biskupowi odbycie ingresu do katedry św. Wita. Z tego też powodu pierwsza msza biskupa z jego intronizacją odbyła się w kościele klasztornym na Strahowie. Dopiero dwa lata później pozwolono mu na objęcie katedry.

Na przełomie 1281/1282 biskup Tobiasz prowadził negocjacje z margrabią Ottonem IV na temat podziału władzy regencyjnej w imieniu małoletniego Wacława II z czeskimi możnowładcami. Ostatecznie udało się zawrzeć kompromis na mocy którego margrabia opuścił Pragę i wypuścił z niewolo małoletniego króla, który od 1278 r. przebywał w Berlinie i Spandau jako zakładnik po śmierci ojca, za cenę okupu.

Zasługą biskupa było zebranie okupu za Wacława II mimo panującego w kraju głodu, co umożliwiło powrót 12-letniemu wówczas władcy do kraju już 1283 r. Na czele władz regencyjnych stanął biskup Tobiasz do czasu osiągnięcia pełnoletności przez władcę wiążąc się ze stronnictwem prohabsburskim. Dla rekompensaty strat poniesionych przez diecezję podczas okupacji kraju po klęsce Ottokara II, jego syn przyznał biskupom liczne immunitety ekonomiczne w ich dobrach.

Biskup Tobiasz oprócz sprawom politycznym dbał również o rozwój życia religijnego w Czechach, troszcząc się o należytą organizację diecezji: utworzył nowe parafie, kupił nowe szaty i księgi liturgiczne oraz wspierał rozwój klasztorów, fundując nowy klasztor pw. św. Tomasza w Pradze dla augustianów.

Do końca swojego życia pozostał wiernym współpracownikiem króla Wacława II. Zmarł w 1296 r. prawdopodobnie w stolicy Czech i został pochowany w katedrze św. Wita.

• Hledíkova Z., Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1198-1448, ​ISBN 3-428-10303-3​, s. 583-585.
• Baletkja T., Páni z Kravař. Z Moravy až na konec světa, Nakladatelství Lidové noviny, Praha 2003, s. 488.
• Buben M. M., Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000.