Stefan Stefanowski

Stefan Wincenty Stefanowski, (ur. 13 sierpnia 1894 w Konecku, zm. 1940 w Twerze) – przodownik Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.

Syn Józefa i Anastazji z Olewińskich. Od 1916 roku w Polskiej Organizacji Wojskowej, komendant oddziału w Skulsku koło Konina, posługiwał się pseudonimem Tarcza-Stefenson. Od 11 listopada 1918 roku do 14 listopada 1920 roku ochotniczo w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, służył w żandarmerii polowej na Froncie Litewsko-Białoruskim. Od 5 lutego 1921 roku w Policji Państwowej, pełnił służbę w Łodzi, we wrześniu 1939 roku w Wydziale Śledczym Komendy Miasta Łodzi.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.

4 października 2007 roku Stefan Stefanowski został pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej.

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari - 11 listopada 1976 (pośmiertnie)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)

• Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, str. 860. ​ISBN 83-89474-06-9​