Stanisław Kaliszek

Stanisław Zygmunt Kaliszek (ur. 11 lutego 1863 w Puszczy Mariańskiej, zm. 29 kwietnia 1938 we Włocławku) – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Był synem Józefa i Romanii de Verne. Żonaty z Heleną Bokszczanin, z którą miał czworo dzieci.

W 1884 podporucznik i oficer zawodowy piechoty rosyjskiej. W latach 1904–1905 uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej. W okresie I wojny światowej na stanowiskach dowódczych na froncie niemieckim: dowódca batalionu, pułku, brygady piechoty.

Po rewolucji październikowej w formacjach polskich na Wschodzie. W latach 1918–1919 w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Żeligowskiego, z którą przeszedł szlak bojowy i powrócił do kraju.

W okresie lipiec 1919 – maj 1920 dowódca VIII Brygady Piechoty i przejściowo 4 Dywizji Piechoty. W wojnie polsko-bolszewickiej, maj – październik 1920 dowódca Grupy Operacyjnej, dowódca 4 Dywizji Piechoty, w sztabie Frontu Południowego. Październik 1920 – październik 1921 w Oddziale Najwyższej Kontroli.

Od października 1921 w stanie spoczynku. Osiadł we Włocławku, gdzie zmarł.

Grób Stanisława Kaliszka na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku

• podporucznik – 1886
• porucznik – 1891
• sztabskapitan – 1900
• podpułkownik – 1914
• pułkownik – 1915
• generał brygady – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Walecznych

• T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991.
• H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ​ISBN 83-11-08262-6​, s. 156-157.