Piet Wapperom

Piet Wapperom (Den Haag, 3 juni 1913 – 22 november 1967) was een Nederlands verzetsstrijder.

Als lid van de Communistische Partij ging Wapperom na de bezetting van Nederland in het verzet, vormde hij mede de Haagse Vonkgroep en werd hij verbindingsman tussen verzetsleiders van vier groepen in de stad. Hij werkte mee aan vormgeving en verspreiding van de Haagse verzetskrant De Vonk en ging vervolgens leiding geven aan de sabotagegroep. Zijn broer Hugo werd op 12 augustus 1941 door de bezetter gearresteerd en overleed op 7 augustus 1942 op zevenentwintigjarige leeftijd in concentratiekamp Groß-Rosen. Eind 1942 functioneerde Piet Wapperom als rechterhand van Gerben Wagenaar en was hij verantwoordelijk voor landelijke verbindingen met andere verzetsleiders. Een jaar later, op 11 februari 1943, werd Piet Wapperom in Utrecht gearresteerd door de Sicherheitsdienst Rotterdam en opgesloten in de Rotterdamse Noordsingelgevangenis.

Een week daarna arresteerde de politie-inlichtingendienst van Den Haag de vier anderen van de sabotagegroep. Ook arresteerden ze Kitty, de vrouw van Wapperom. De vier anderen van de sabotagegroep werden een half jaar later gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Wapperoms door de bezetter uitgesproken doodvonnis werd niet uitgevoerd nadat Johannes Munt, tijdens de oorlog 'Hauptkommisar' van Den Haag, hem 'abtrennt' voor nader onderzoek. Munt zegt later over Piet Wapperom: "Hij was een van de eerste Nederlanders met wie ik in in Führen politischer Gespräche übte." Na vele arrestaties en daaropvolgende vrijlatingen werd Piet Wapperom na de oorlog in maart 1946 gearresteerd door de politie-inlichtingendienst, op verdenking van collaboratie met de bezetter.

Eind 1947 werd hij als verzetsman gerehabiliteerd door de Ereraad van de Illegaliteit. De rechtszaken tegen hem gingen echter door. Pas op 7 april 1948, na talloze dwalingen van de staat, waaronder het Bureau Nationale Veiligheid en het zwak functionerend rechtssysteem, werd Wapperom drie jaar na het einde van de oorlog door de rechter vrijgesproken en door de Ereraad van de Illegaliteit van alle blaam gezuiverd en in ere hersteld. Anton van der Waals, die verantwoordelijk was voor de infiltraties in de verzetsgroep, werd pas op 31 januari 1950 gefusilleerd. Wapperom, vader van zonen Piet Wapperom (1941) en Hugo Wapperom (1944), trok zich na de oorlog terug uit de Communistische Partij. Hij werkte na zijn vrijlating als directeur van de Delftsche Studenten Societeit "Phoenix" van het Delftsch Studenten Corps. Hij overleed in 1967 op vierenvijftigjarige leeftijd. Piet en zijn vrouw Kitty hebben zwaar betaald voor hun verzet tegen de Duitse bezetter. Officiële erkenning van het falen van de Nederlandse staat met betrekking tot wat Wapperom overkwam, nadat hij zich met gevaar voor eigen leven voor zijn land had ingezet, is er tot op de dag van vandaag niet gekomen. Zoon Hugo schreef over de gebeurtenissen de roman De Spinvlieg, waarin veel geschiedkundige gegevens zijn verwerkt.