Otto Marcinek

Otto Wilhelm Marcinek (ur. 4 lipca lub sierpnia 1897 we Lwowie, zm. 26 czerwca 1979 w Brighton) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Urodził się 4 lipca lub sierpnia 1897 we Lwowie. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej, stacjonującego w garnizonie Lwów. W 1928 był adiutantem pułku. Następnie został awansowany do stopnia kapitana w artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929. W latach 30. był instruktorem w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim

Podczas II wojny światowej w stopniu majora był dowódcą I dywizjonu 2 Pułku Artylerii Motorowej. Był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej Polskich Sił Zbrojnych w Szkocji. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Dosłużył stopnia pułkownika.

Działał w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów i Anglo-Polish Society, należał do Koła Lwowian w Londynie. Zmarł 29 czerwca 1979 w Brighton.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1977)
• Krzyż Walecznych (przed 1923)
• Srebrny Krzyż Zasługi (przed 1932)

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.