Mitros Skilodimos

Ο Μήτρος Σκυλοδήμος (1804-1871) ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821 από την Αιτωλοακαρνανία, μετέπειτα στρατιωτικός στο νεοϊδρυθέν Ελληνικό κράτος όπου έφτασε το βαθμό του συνταγματάρχη και βουλευτής Βάλτου το 1850 και το 1862.

Γεννήθηκε το 1804 στο Σύντεκνο σημερινό Πατιόπουλο της επαρχίας Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, από μεγάλη και δυνατή αρματολική οικογένεια. Ο πατέρας του Γερο-Σκυλοδήμος, ήταν ενεργό μέλος της Φιλικής Εταιρείας και το πιθανότερον ήταν αυτός ο οποίος αναφέρεται ως Σκυλοδήμος, στην σύναξη των καπεταναίων στην Λευκάδα το 1807 υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια . Ήταν ανηψιός του Γεωργίου Καραϊσκάκη.Με την σύζυγό του Βασιλική απέκτησε έξι παιδιά. Τόν Θεόδωρο που γεννήθηκε το 1845, τον Νικόλαο (1853) μετέπειτα συνταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού και βουλευτή, την Ελένη (1855) , την Ευφροσύνη (1859), τον Δημοσθένη (1861) και τον Σπύρο (1867).

Πήρε μέρος σε πολλές μάχες (Αγράφων, Σοβουλακίου, Κρεμμυδίου,Βελίτσης,Διστόμου κτλ) και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα χρόνια 1824-1826. Πολέμησε στο Μεσολόγγι με τον Ιωάννη Ράγκο, Ανδρέα Ίσκο, Γεώργιο Τσόγκα και τον θείο του Σπύρο Σκυλοδήμο, ο οποίος και έπεσε κατά τηνέξοδο,και έπειτα μετά την πτώση του, με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ως πενήνταρχος στις συγκρούσεις στο Χαϊδάρι στις 6 με 8 Αυγούστου 1826, στην Δόμβραινα στις 16 Οκτωβρίου 1826, στην Αράχοβα στις 18 με 24 Νοεμβρίου 1826 και στην Αττικήτο 1827 όπου ανδραγάθησε. Ήταν ένας απο τους ανδρειώτερους και πιο έμπιστους αξιωματικούς του Γ.Καραϊσκάκη, ο οποίος στη διαθήκη του τον όρισε προστάτη της οικογενείας του και του εμπιστεύτηκε τα ανήλικα παιδιά του, για την συντήρηση της οποίας πούλησε μέχρι και τα άρματά του . Κατά την συγκρότηση των χιλιαρχιών για την απελεύθερωση της Στερεάς Ελλάδος (επί κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια) έγινε, νεώτατος ων, εκατόνταρχος στην Γ΄ Χιλιαρχία του Γιαννάκη Στράτου παρά του στρατάρχου Δημητρίου Υψηλάντη λαμβάνοντας μέρος στίς μάχες της Τέρνοβας και της Πέτρας.Με την οργάνωση των Ελαφρών Ταγμάτων τον επόμενο χρόνο παίρνει τον βαθμό του Λοχαγού και τίθεται επικεφαλής του 1ου Λόχου του 4ου Τάγματος. Στα γεγονότα του 1832 υπηρετεί στην χιλιαρχία του Χριστόδουλου Χατζηπέτρου ως υποταγματάρχης με τον οποίο είχαν συμπολεμήσει σε πολλές μάχες και τους συνέδεε αμοιβαία εκτίμηση και αλληλοσεβασμός..

Με το όνομα του Μήτρου Σκυλοδήμου είναι συνδεδεμένο και το εξής περιστατικό: Στην μεγάλη του αρρώστεια ο Καραϊσκάκης είχε ένα φραγκογιατρό όπου του έφτιαχνε διάφορα γιατρικά. Ομως όσο περνούσε ο καιρός γιατρειά δεν έβλεπε. Κάλεσε τον Σκυλοδήμο και του είπε να μπει αυτός κάτω απο τα σκεπάσματα και όταν έρθει ο γιατρός να του δώσει αυτός το χέρι του για να του εξετάσει τον σφυγμό. Αυτό έγινε και ο γιατρός είπε " καλά πάς καπετάνιε αλλά είσαι ακόμη αδύναμος και χρειάζεσαι ανάπαυση". Πετάχτηκε τότε ο Καραϊσκάκης και του αποκρίθηκε "τίνος είναι ορέ αδύνατος ο σφυγμός, του Σκυλοδήμου που καβαλικεύει φοράδα καλπάζοντας". Φώναξε τότε δύο παλικάρια και του έριξαν του "γιατρού" 40 ξυλιές στα πισινά και τον έδιωξε .

Μετά την απελευθέρωση, με την από 31/12-12/1 διαταγή του Στρατού, εγκεκριμμένη από την Αντιβασιλεία φτάνει στον βαθμό του Ταγματάρχη της Φάλαγγας. Στην κηδεία του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη το 1843 έφερε την τιμή μαζί με τον Ιωάννη Γιουρούκο και τον Δημήτριο Πετροπουλάκη ,ταγματάρχες και οι τρεις, να φέρουν τα παράσημα του Γέρου του Μωριά επάνω σε μεταξωτά μαξιλάρια .Το 1843 έλαβε ενεργό μέρος επικεφαλής ενόπλου τμήματος στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος από τον Όθωνα, ετιμήθηδε για αυτό από τη βουλή των Ελλήνων. Τότε διορίσθηκε με διαταγή του Υπουργείου των Στρατιωτικών, Διοικητής ελαφράς Διλοχίαςστην Καλαμάτακαι αργότερα με το Βασιλικό Διάταγμα της 17-4-1848, Διοικητής του 9ου Ελαφρού Τάγματος Οροφυλακής των συνόρων αναλαμβάνοντας στη γραμμή Κομποτίου-Συντέκνου, την διαφύλαξη της ασφάλειας των τότε Ελληνοτουρκικών συνόρων. Επιφορτισμένος και με την καταδίωξη της ληστείας στην Αιτωλοακαρνανία, πήρε όλα τα κατάλληλα μέτρα και με συντονισμένες και δραστήριες καταδιώξεις των ληστών, επέφερε την επιθυμητή δημόσια ασφάλεια στην περιοχή εξαλείφοντας την ολοσχερώς,αποκτώντας γι αυτό εως και την Βασιλική ευαρέσκεια. Μαζί του είχε τον γιό του Γεωργίου Καραϊσκάκη Σπύρο, απόφοιτο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 17/7/1856 διαλύονται τα Τάγματα Οροφυλακής και στην συνέχεια μετατίθεται στις 13/8/1858 με ανάλογο διάταγμα στο Πεζικό. Διορίστηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 28/5/1959 Στρατιωτικός Νομοεπιθεωρητής σε Αχαϊα και Ηλεία όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια έως καταργήσεως της ανωτέρω θέσης με το Β. Δ. της 13/12/1863. Μετέπειτα διορίστηκε μέλος του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου και μετατέθηκε με το Βασιλικό Διάταγμα της 16/8/1866,ως ανώτερος προγυμναστής της Εθνοφυλακήςστη αρχή στο Μεσολόγγι, όπου παρέμεινε για λίγο χρονικό διάστημα λόγω καταργήσεως της θέσης με το Β. Δ. της 16/10/1866 και στην συνέχεια στὸ Βάλτο όπου με το Β.Δ. της 3/2/1868 προήχθη σε συνταγματάρχη, με τον βαθμό τον οποίο απεστρατεύθη, με το Β.Δ. της 30/10/1868. Διετέλεσε βουλευτής και πληρεξούσιος Βάλτου από το 1850 εως το 1853 και επανεξελέγη το 1862.

Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα του είχαν απονεμηθεί το Αργυρούν Αριστείον το 1836, ο Αργυρός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος και ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Σωτήρος όσο υπηρετούσε ως Ταγματάρχης της Φάλαγγας και τέλος με το Βασιλικό Διάταγμα της 20/5/1858 ο Χρυσός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος.

Πέθανε στα τέλη Οκτωβρίου του 1871 και σε εφημερίδα της εποχής διαβάζουμε την κατωτέρω νεκρολογία.

"Απεβίωσε τη παρελθούση εβδομάδα εν Καρβασαρά,τη ιδιαιτέρα αυτού πατρίδι, ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Σκυλοδήμος. Ο μακαρίτης διεκρίθη κατά μεν τον Ιερό Αγώνα ως εν των ανδρειωτέρων της Πατρίδος τέκνων, εφ' ω και ηγαπάτο υπό του αοιδίμου Καραϊσκάκη, μετά δε την αποκατάστασιν των πραγμάτων επέδειξε πάντοτε φρόνησιν εις τας πλέον δυσχερείς περιστάσεσι περί την εκπλήρωσιν των καθηκόντων του, πίστην και αληθινήν αφοσίωσιν εις τα καθεστώτα. Υπηρέτησε την Πατρίδα και πολιτικώς, διατελέσας Βουλευτής και πληρεξούσιος.Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν του εν σκηναίς δικαίων"

Η χήρα του Βασιλική και τα ανήλικα εκ των ορφανών τέκνα του, συνταξιοδοτήθηκαν απο την 1/11/1871 με το ποσό των 150 δρχ μηνιαίως, που αναλογούσε σε σύνταξη χήρας Υποστρατήγου.