Maciej Tadeusz Eysymont

Maciej Tadeusz Eysymontt, (ur. 1741 w Małe Ejsmonty Paszewicze, zm. 21 lutego 1805 w Grodnie) – ostatni stolnik grodzieński, działacz gospodarczy.

• Strukczaszy grodzieński (Od 18 XI 1784 - ostatni na urzędzie)
• Stolnik grodzieński (Od 15 IX 1789 - ostatni na urzędzie)
  
  

• 1785 - z Powiatu Grodzieńskiego
  
  

Urodzony w rodzinie szlacheckiej o tradycjach wojskowych, jako syn Krzysztofa Eysymontta, (byc może namiestnika Petyhorskiego?) i Krystyny ze Szczęsnowiczów. Na Popisie powiatu grodzieńskiego jest zapewne wymieniony przy parafii brzostowickiej. Związany był z Antonim Tyzenhausem i jego planami rozwoju gospodarczego. W 1769 r. zostaje gubernatorem szczeberskim (był już wtedy komornikiem grodzieńskim), a w 1784 strukczaszym grodzieńskim, W latach 1785-1786 był deputatem na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego. W trakcie swojej działalności gospodarczej, jeszcze w czasach Tyzenhauza, dał się poznać jako świetny organizator. Założył takie miejscowości jak Jeleniewo, Krasnopol-Pomorze i Szczebra, w okolicy Sejn. 15 września 1789 roku został stolnikiem grodzieńskim, co w praktyce oznaczało kierowanie całą ekonomią grodzieńską. Faktycznie jeszcze w 1796 r. miał pełen wpływ na sprawy społeczne i gospodarcze powiatu. Był zaangażowany podobnie jak kuzyni Ferdynand, wojski grodzieński i Aleksander Michał, podstarości grodzieński Eysymonttowie w próbę reformy Rzeczypospolitej. To właśnie u niego na Horodnicy w Grodnie hucznie fetowano przyjęcie przez Sejmik Grodzieński Konstytucji 3 Maja.

Po Targowicy związany był z obozem patriotycznym powiatu grodzieńskiego. Przystąpił do sprzysiężenia Jakuba Jasińskiego. Po wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej, wszedł w skład Komisji Porządkowej powiatu grodzieńskiego i chociaż ostatni raz wziął w niej udział 17 czerwca 1794 roku, to przez cały okres jej istnienia blisko z nią współpracował.

Pochowany w kościele Bernardynów w Grodnie (nadal istnieje tam jego nagrobek).

Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Wiktoria Wołkowicka (1758-1793), córka Antoniego, horodniczego grodzieńskiego i Petroneli Kandybównej, z którą miał ośmioro dzieci, zaś z Rozalią Smogorzewską, córką Floriana, wojskiego wołkowyskiego i Teodory z Przecławskich - jedno.

Jednym z jego potomków był Stanisław Kościałkowski, biograf Tyzenhauza.

• Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею, Wilno 1867 - 1915
• Анiщчанка Я.К. Ураднікі беларускіх земляў ВКЛ пры Станіславе Панятоўскім. Mińsk 2008
• A. Boniecki, Herbarz Polski, W. 1899 - 1901
• J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeszów 2001
• Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. 1697-1795. Spisy, t. II, oprac. A. Rachuba, Przemysław P. Romaniuk, W. 2004
• TadeuszT. Ejsmont TadeuszT., Ejsmontowie, Modlica: Rentier, 2009, ISBN 83-922036-1-5, OCLC 751189393 .
• J. Gieysztor, Pamiętniki
• S. Kościałkowski, Antoni Tyzenhauz: podskarbi nadworny litewski, Londyn 1971
• Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego: Województwo trockie 1690 r., oprac. H.Lulewicz. W. 2000.
• Metryki parafialne, z parafii Berżniki i Wiejsieje.
• K. Niesiecki, Herbarz Polski, [wyd. J.N. Bobrowicz], Lipsk 1839 – 1846
• Spis szlachty Królestwa Polskiego z dodaniem krótkiej informacji o dowodach szlachectwa, W. 1851, s. 53,
• W. Szczygielski, Referendum trzeciomajowe. Sejmiki lutowe 1792 roku, Łódź 1994
• Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, [opr:] E. Sęczys, W. 2000,
• J. Szumski - Eysymontowie i Mejerowie, właściciele Hołnów Mejera i Krasnogrudy. [w:] Drobna szlachta podlaska w XVI - XIX wieku, Białystok 1991
• S. Uruski, Rodzina Polska, W. 1904 – 1931
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie, pod red. A. Rachuby, W. 2009
• Wywody genealogiczne Eysymontów od 1797 roku z różnych Deputacji (materiały redakcyjne)

• Jerzy Szumski - Szlacheckie Gniazda: Krasnogruda