Maciej Puchalak

Maciej Puchalak (ur. 13 lutego 1871 w Mościskach, zm. 16 sierpnia 1929 w Poznaniu ) – podpułkownik piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.

25 stycznia 1892 rozpoczął służbę wojskową w Cesarskiej i Królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika. W następnym roku został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty. Po tym studiował prawo we Lwowie i Czerniowcach. Od 1895 w służbie zawodowej i jako oficer Landstutmu pracował w biurach i sztabach. W 1907 ukończył Szkołę Korpuśną. W 1909 kapitan. Do 1912 dowodził kompanią. Potem służył w Komendzie uzupełnień w Wiedniu. Podczas I wojny światowej w 1915 w stopniu majora dowódca batalionu na froncie rosyjskim, potem dowódca batalionu marszowego Landsturmu, batalionu polowego i zapasowego. Podpułkownik z 1918.

W Wojsku Polskim od listopada 1918, komendant Stacji Zbornej Wolska Polskiego w Bohuminie. Od 30 grudnia 1918 do 17 września 1919 roku oraz od 15 maja do 7 lipca 1920 dowodził 17 Pułkiem Piechoty. Na tym stanowisku 22 maja 1920 roku zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku. W międzyczasie (od września 1919 roku do maja 1920 roku) był członkiem Komisji Regulaminowej Centralnej Komisji Wyszkolenia w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 24 listopada 1920 roku ponownie w składzie Komisji Regulaminów. 15 grudnia tego roku powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Sekcji I Piechoty w Departamencie I Broni Głównych i Wojsk Taborowych M.S.Wojsk. W 1921 ukończył kurs dowódców. 1 września 1921 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty w Słonimie. Od 20 marca 1922 dowódca piechoty dywizyjnej 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. 1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 16. lokatą w korpusie generałów. W marcu 1927 roku przekazał obowiązki dowódcy piechoty dywizyjnej pułkownikowi Franciszkowi Władowi, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł 16 sierpnia 1929. Był żonaty z Pauliną z domu Mandl. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

• podporucznik
• porucznik
• kapitan - 1909
• major - 1915
• podpułkownik - 1918
• pułkownik - zatwierdzony 22 maja 1920 roku
• generała brygady - 1 grudnia 1924, ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 16. lokatą w korpusie generałów

• Krzyż Walecznych

• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ​ISBN 83-11-08262-6​
• T. Kryska Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991,
• H. P Kosk, Generalicja polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.