Lidia Babiuch

Lidia Babiuch (ur. 14 stycznia 1925 w Zagórzu) – polska lekarka chorób zakaźnych, profesor nauk medycznych, organizatorka pierwszej w Polsce kliniki dla chorych na AIDS, żona premiera PRL Edwarda Babiucha.

Przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęła naukę w sosnowieckim gimnazjum. W 1943 została aresztowana przez gestapo i do zakończenia wojny przebywała w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Po zakończeniu wojny powróciła do kraju, gdzie zdała maturę. W 1955 ukończyła Akademię Medyczną w Odessie.

Praca zawodowa i naukowa

W latach 1955–1958 jako epidemiolożka pracowała w Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Warszawie. Następnie jako asystentka, a od 1959 do 1968 – starsza asystentka – pracowała na Oddziale Obserwacyjnym w Szpitalu Zakaźnym nr 1. Była asystentką w Akademii Medycznej w Warszawie, a w latach 1968–1976 adiunktem Kliniki Chorób Zakaźnych, a następnie była kierowniczką Kliniki Hepatologii Zakaźnej. W 1986 Ministerstwo Zdrowia ową klinikę wyznaczyło do nadzoru nad zakażonymi wirusem HIV, a w 1991 została ona przekształcona w Klinikę Nabytych Niedoborów Immunologicznych, która wyłącznie zajmuje się wyłącznie leczeniem chorych na AIDS i obserwacją zakażonych wirusem HIV. Prof. Lidia Babiuchowa kierowała kliniką do 1995. Od 1976 była również zastępczynią dyrektora, a od 1978 do 1986 dyrektorką Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych.

W 1972 została doktorem nauk medycznych, w 1977 habilitowała się, a od 1993 jest profesorem.

Lidia Babiuch odbyła staże naukowe i szkolenia w ZSRR, Holandii, Belgii, w WHO w Austrii i RFN w Klinikach Chorób Zakaźnych (1976), Szwecji (1991), Wielkiej Brytanii (1992), Stanach Zjednoczonych (1995).

Jest autorką i współautorką przeszło 100 prac, członkiem ZBoWiD.

Jest żoną Edwarda Babiucha, który w 1980 był premierem.

• Czerwona Kokardka (1996)
• Nagroda Rektora AM w Warszawie
• Nagroda specjalna Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej za pracę nad AIDS