Leonid Stupnytsky

Łeonid Stupnyćkyj, ukr. , pol. Leonid Stupnicki, ps. Honczarenko (ur. 1892, Romaniwka na Żytomierszczyźnie, zm. 30 lipca 1944, Dermań koło Ostroga) – ukraiński działacz niepodległościowy, generał UPA.

Ukończył gimnazjum w Skwirze, a następnie fakultet agronomiczny Uniwersytetu Kijowskiego.

W okresie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej, dowodził oddziałem konnym, w stopniu rotmistrza.

W armii ukraińskiej od 1918, w 1920 był dowódcą pułku w dywizji wołyńskiej. Uczestniczył w drugim pochodzie zimowym armii URL, w listopadzie 1921 był dowódcą oddziału konnego w randze pułkownika w powstańczym oddziale Jurko Tjutjunnyka, odznaczył się w walkach o Korosteń.

W okresie międzywojennym przebywał w Polsce, gdzie pracował jako agronom na Wołyniu.

W 1940 został aresztowany przez NKWD i skazany na 5 lat więzienia. W czerwcu 1941 r. po niemieckiej agresji na ZSRR znalazł się na wolności.

W 1941 był dowódcą szkoły policji ukraińskiej w Równem i szefem sztabu Siczy Poleskiej. Jednocześnie kierował wydziałem opieki społecznej w administracji miejskiej.

W marca 1943 przeszedł do UPA, gdzie w maju został szefem sztabu Okręgu Wojskowego „Zahrawa” grupy UPA-Północ, a następnie szefem sztabu grupy UPA-Północ.Był organizatorem szkół oficerskich i podoficerskich w UPA. Zginął w walce z pododdziałem NKWD pod Dermaniem.

Pośmiertnie mianowany generałem-chorążym przez UHWR.

• Aleksander Kolańczuk, Ukraińscy generałowie w Polsce. Emigranci polityczni w latach 1920-1939. Słownik biograficzny, Przemyśl 2009, ​ISBN 978-83-60374-11-5​, s. 218.