Konstanty Symonolewicz

Konstanty Symonolewicz herbu Bełty (ur. 22 października 1884 w Kijowie, zm. 5 lutego 1952 w Połczynie) – orientalista, sinolog, rosyjski i polski urzędnik konsularny, dyplomata i publicysta.

Syn Józefa i Łucji z Brodowiczów. Absolwent Wydziału Języków Wschodnich Uniwersytetu w Petersburgu (1908). Pracownik rosyjskiej służby zagranicznej w której pełnił m.in. funkcję urzędnika poselstwa w Pekinie (1912), wykładowcy w Instytucie Chińsko-Rosyjskim „tamże”, urzędnika konsulatu w Qiqiharze (1913–1920). Następnie przeszedł do polskiej służby zagranicznej, w której powierzano następujące funkcje, m.in. w Harbinie (1920–1930) – sekretarza konsulatu, wicekonsula, konsula, zastępcy delegata RP na Chiny z siedzibą w Harbinie, kier. delegacji RP w Harbinie, de facto kier. konsulatu w Harbinie (1928–1930), kier. konsulatu generalnego w Mińsku (1930–1932), radcy w poselstwie w Moskwie (1933). Następnie zajął się publicystyką (Kurier Poranny, Bellona, Przegląd Współczesny, Przegląd Powszechny, Droga, Sybirak, Wiedza i Życie); wykładał w Instytucie Studiów Handlowych i Orientalistycznych w Warszawie. Był uczestnikiem powstania warszawskiego (1944). Po II wojnie światowej pełnił funkcję chargé d’affaires Polski Ludowej w Nankinie (1948–1949).

• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

• Konsulat RP w Harbinie

• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 858.
• Wojciech Skóra: Organizacja i pierwszy okres działalności polskich konsulatów w Harbinie i Władywostoku w latach 1920–1924. W: Andrzej Furier: Polskie ślady na Dalekim Wschodzie. Polacy w Harbinie. Szczecin: Książnica Pomorska, 2008. ISBN 978-83-87879-73-0. [dostęp 19 czerwca 2015].