Kazimierz Biesiekierski

Kazimierz Biesiekierski (ur. 28 grudnia 1897 w Warszawie, zm. 12 stycznia 1950 został pochowany na cmentarzu w Montmorency Francja) – major saperów inżynier Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Kazimierz Biesiekierski w czerwcu 1915 roku wstąpił do 1 pułku telegraficzno-reflektorowego w Moskwie. W sierpniu 1916 roku został skierowany na kurs w Aleksiejewskiej Szkole Inżynieryjnej w Kijowie, którą ukończył w czerwcu 1917. W sierpniu 1917 obejmuje obowiązki w samodzielnej kompanii inżynieryjnej, walczącej na Froncie Południowo-Zachodnim. W 1917 wstąpił do III Korpusu Polskiego. W maju 1918 roku został zdemobilizowany i powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Do Wojska Polskiego przyjęty został 28 listopada 1918, w grudniu przydzielony został do Dowództwa Twierdzy Zegrze. W styczniu 1919 roku objął stanowisko szefa Zarządu Budownictwa. W marcu 1919 roku wziął udział w walkach na froncie, a w kwietniu 1919 roku został skierowany do Dęblina. W czerwcu 1919 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie, zaś w październiku 1919 roku rozpoczął studia w École Militaire du Génie w Wersalu. W sierpniu 1920 roku został dyrektorem nauk Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów w Warszawie. Brał udział w III powstaniu śląskim. W sierpniu 1922 roku objął stanowisko starszego referenta w Oddziale III Sztabu Generalnego, zaś w grudniu 1922 roku został p. o. kierownika referatu w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. W październiku 1923 roku został asystentem w Oficerskiej Szkole Inżynierii. 31 października 1927 roku otrzymał przeniesienie do 7 pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu. W okresie od 1928 do 1929 roku ukończył studia na Politechnice Warszawskiej i uzyskał dyplom inżyniera dróg i mostów. We wrześniu 1929 roku został przeniesiony do 2 batalionu mostów kolejowych. W styczniu 1932 roku przeniesiony został do Kierownictwa Fortyfikacji Sztabu Głównego na stanowisko referenta. Następnie został kierownikiem Referatu Studiów w Wydziale Fortyfikacyjnym Departamentu Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. W grudniu 1935 roku otrzymał stanowisko w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego, a w 1936 roku przeniesiono go do Rezerwy Personalnej Oficerów Saperów. W sierpniu 1936 roku objął stanowisko kierownika budowy w Kierownictwie Robót Nr 23 w Katowicach, gdzie do 1939 roku projektował i budował fortyfikacje śląskie.Z dniem 31 lipca 1939 przeniesiony w stan spoczynku.

Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów ośmiotomowej Encyklopedii wojskowej wydanej w latach 1931–1939 gdzie zredagował hasła związane z fortyfikacjami.

We wrześniu 1939 roku pełni obowiązki oficera saperów w Armii „Karpaty”, we wrześniu przedostaje się wraz ze Sztabem Armii na Węgry, a następnie do Francji.

Od 1941 w Armii Wolnej Francji, został szefem Służby Fortyfikacyjnej FFL w Syrii. Posiadał stopień kapitana Armii Francuskiej, nosił pseudonim „Pomian”. Po wojnie w grudniu 1945 roku przebywał w Palestynie. Następnie przeniósł się do Francji, a stamtąd – na wyspę Reunion, gdzie w latach 1945-1950 pracował jako inżynier dróg i mostów. Z powodu choroby wrócił do Francji, gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu w Montmorency.

• chorąży - 15 czerwca 1917
• podporucznik – 29 listopada 1919
• porucznik - 29 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów
• kapitan - 31 marca 1924 ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów
• major - 19 marca 1937 w korpusie oficerów saperów

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie - (po raz pierwszy w 1921)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Wybitny pedagog i energiczny pracownik, zaliczany do grona najzdolniejszych spośród oficerów saperów (wraz z płk. Stanisławem Sławińskim oraz porucznikami: Bohdanem Chojnowskim, Feliksem Siedleckim, Wacławem Siweckim, Marianem Staniszewskim, Jerzym Szuksztą i Władysławem Wyszyńskim) – jako absolwentów wyższych kursów inżynieryjnych we Francji, którzy zajmują stanowiska oficerów sztabowych fortyfikacji.gen. bryg. Mieczysław Dąbkowski

• Józef Wyporek "Zarys Historii Wojennej Pułków Polskich 1918 - 1920" 2 Pułk Wojsk Kolejowych
• Zdzisław Rabsztyn,Bolesław Ciepiela „Bobrowniki. Wspomnienia i dokumenty” , Wydawnictwo Naukowe Śląsk 2002, ​ISBN 83-7164-333-0​
• "Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych"
• "Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932"
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Otton Laskowski: Encyklopedia wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego, 1931.