Kazimierz Belina-Brzozowski
Quick Facts
Biography
Kazimierz Jan Belina-Brzozowski (ur. 1 stycznia 1895 w Honorówce, zm. 21 lutego 1953 w Kielcach) – major obserwator pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Emeryka Stefana i Marii z Tarnowskich. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do I Legionu Polskiego, gdzie służył od listopada 1914 roku do maja 1915 r. Następnie został przeniesiony do Brygady Strzelców Polskich i brał udział w walkach z Niemcami na Nowogródczyźnie.
Po rozformowaniu Brygady został wcielony do armii rosyjskiej. W listopadzie 1916 roku został skierowany do szkoły wojskowej w Tyflisie, którą ukończył w kwietniu 1917 r. Od maja pełnił funkcję dowódcy obozu jeńców w 3 syberyjskim pułku zapasowym. Następnie w kwietniu 1918 roku otrzymał przydział do 40 pułku syberyjskiego, a w maju do II Korpusu Polskiego w Rosji. Brał udział w bitwie pod Kaniowem, gdzie 11 maja 1918 roku został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, otrzymał przydział do Kierownictwa Transportów Wojskowych. W październiku 1919 roku został skierowany na kurs w do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu. Po jego ukończeniu w marcu1920 r. został przydzielony do 2 eskadrze wywiadowczej. Wyróżnił się podczas lotu wywiadowczego przeprowadzonego 6 lipca 1920 roku w rejonie Brześcia. Pomimo ciężkiego postrzału w brzuch, wykonał zadanie do końca, a dopiero potem pozwolił pilotowi na powrót na lotnisko.
Do marca 1922 roku był leczony i przechodził rekonwalescencję w szpitalach w Warszawie i w Częstochowie. 20 lutego 1922 r. otrzymał przydział do 1 pułku lotniczego w Warszawie, skąd w kwietniu został przeniesiony na stanowisko kierownika filii Centralnych Zakładów Lotniczych. Pracował tam do 13 czerwca 1924 (m.in. na stanowiskach kierownika kancelarii, kierownika warsztatów w Składach CZL), następnie został kierownikiem referatu personalnego w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 września 1924 roku został skierowany na III kurs doskonalący przy Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie.
16 stycznia 1925 roku został mianowany dowódcą 12 eskadry lotniczej w 1 pułku lotniczym, 17 kwietnia 1925 r. został skierowany na kurs pilotażu w Bydgoskiej Szkole Pilotów. Po jego ukończeniu został mianowany dowódcą 14 eskadry lotniczej w 1 pl, pełnił tę funkcję w okresie listopad-grudzień 1925 roku. Następnie został przeniesiony na stanowisko Komendanta Portu Lotniczego Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. W październiku 1927 roku został przeniesiony do 4 pułku lotniczego, również na stanowisko Komendanta Portu Lotniczego, a następnie na stanowisko kwatermistrza 4 pl. Z dniem 31 grudnia 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł 21 lutego 1953 w Kielcach, został pochowany na Cmentarzu Starym (kwatera 9-C).
Awanse
- 15 kwietnia 1917 r. – chorąży
- 13 listopada 1918 r. – podporucznik
- 15 grudnia 1920 r. – porucznik
- 8 czerwca 1922 r. – kapitana
- 25 luty 1928 r. – major
Ordery i odznaczenia
Za służbę w lotnictwie Wojska Polskiego otrzymał odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 1853
- Krzyż Walecznych
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 20 – 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”
- Krzyż Kaniowski nr 491
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918-1921). Początki, organizacja, personel i sprzęt. T. I. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
- Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.