Jan Wincenty Hawel

Jan Wincenty Hawel (ur. 10 lipca 1936 w Pszowie koło Wodzisławia Śląskiego) − polski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, uzyskując trzy dyplomy: na Wydziale Pedagogicznym (1960), z kompozycji − w klasie Bolesława Szabelskiego (1964), z dyrygentury − w klasie Karola Stryji (1967). Od 1968 uczy w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego) w Katowicach, gdzie w latach 1981–1987 i 1990–1996 pełnił funkcję rektora, a od 1987 roku jest profesorem.

Od 1981 do 2006 był kierownikiem i dyrygentem Orkiestry Kameralnej Filharmonii Śląskiej. Jako dyrygent dokonał wielu nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Przez kilkanaście lat działał w ruchu amatorskim, kierując chórami i zespołami pieśni i tańca. Pisze utwory orkiestrowe (6 symfonii, 1962–1985), wokalno-instrumentalne (Oratorium Polskie, 1981), kameralne i solowe. Czterokrotnie otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1975, 1978, 1981 i 1987), jest laureatem kilkunastu konkursów kompozytorskich, zdobył m.in. II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga (1972) za Sinfonia concertante, a także I nagrodę na konkursie kompozytorskim w Katowicach (1982) za Oratorium polskie. W roku 1996 otrzymał Nagrodę im. Karola Miarki.

• Kwartet smyczkowy nr 1 (1959)
• Dwa utwory na zespół kameralny(1959-1960)
• Septet na instrumenty dęte (1960)
• Symfonia nr 1 (1962)
• Profile na chór męski i orkiestrę (1962)
• Divertimento na puzon, fortepian i perkusję (1968)
• Passacaglia per organo (1968)
• Variazoni na fortepian (1968)

• Grzegorz Zmuda: Hawel Jan Wincenty. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 4: hij część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 112. ISBN 83-224-0453-0. OCLC 180641615. (pol.)