Jan Rudnik

Jan Rudnik (ur. 2 września 1922 - zm. 15 lutego 1986 w Rabce) – lekarz, profesor, pneumolog dziecięcy.

Naukę w szkole średniej przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie wojny Jan Rudnik pracował jako robotnik rolny. Po wyzwoleniu zdaje maturę i podejmuje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Gdańskiego. Już na III roku pracuje jako asystent w Zakładzie Anatomii Prawidłowej. W 1951 uzyskuje dyplom w Warszawie i jako stypendysta Ministerstwa Zdrowia pracuje w Zakładzie Radiologii Pediatrycznej Akademii Medycznej. Błyskotliwie rozwijająca się karierę przerywa gruźlica. Choroba i operacja zmuszają Rudnika do zmiany planów zawodowych opuszczenia Warszawy i podjęcia leczenia w Zakopanem. W 1953 rozpoczyna pracę w Rabce jako asystent, a w 1956 jako ordynator tworzy 100 - łóżkowy oddział dla najcięższych przypadków gruźlicy dziecięcej oraz 200 - łóżkowy oddział dla niemowląt. W 1965 gruźlica stała się tematem pracy habilitacyjnej za którą nagrodzono Jana Rudnika nagrodą Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia. W 1972 Rudnik otrzymuje tytuł profesora. W latach 1970-1980 profesor był wiceprezesem, a potem prezesem Międzynarodowego Towarzystwa "Aerozole w Medycynie". W latach 1982-1986 prezesem Europejskiego Towarzystwa Pneumologów Dziecięcych. W latach 1966-1986 ekspertem Światowej Organizacji Zdrowia. Szpital leczenia gruźlicy, w którym pracował i który rozbudował stał się w 1976 kliniką - Terenowym Oddziałem Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie - placówką szkoleniową dla lekarzy i naukowo- badawczą.

Jan Rudnik jest autorem ponad 200 prac naukowych. Pod jego redakcją ukazał się pierwszy w Polsce podręcznik "Przewlekłe choroby układu oddechowego u dzieci" wydany w 1972. Za działalność naukową oraz za szkolenie lekarzy również zza granicy profesor nagradzany był odznaczeniami francuskimi, węgierskimi i niemieckimi. W Polsce jego pracę doceniono odznaczając między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Na wniosek dzieci zaś otrzymał Order Uśmiechu.

Profesor odszedł w wyniku ciężkiej i szybko postępującej choroby, pozostawiony majątek zapisał ówczesnemu Instytutowi Matki i Dziecka. Placówka ta została potem przekształcona w Oddział Terenowy Instytutowi Gruźlicy i Chorób Płuc i nazwana imieniem Jana i Ireny Rudników. Za pozostawione dewizy utworzono Fundację Ireny i Jan Rudników mającą ułatwić lekarzom wyjazdy na zagraniczne zjazdy i szkolenia naukowe. Profesor został pochowany na Starym Cmentarzu w Rabce przy ulicy Orkana. Ulicę przy której znajduje się IGiChP nazwano jego imieniem.

• Maria Olszowska, Elfryda Trybowska "Słownik Biograficzny Rabki" wyd. Kraków - Rabka 2007

Wspomnienie o profesorze