Quick Facts
Biography
Jan Pelczar (ur. 4 stycznia 1895, zm. w kwietniu 1940) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Jan Pelczar był synem Pawła i Marii, urodził się w Aninie. Przed wybuchem I wojny światowej ukończył gimnazjum w Krośnie. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich.
W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 9 pułku Ułanów Małopolskich.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, w macierzystym pułku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a 1 grudnia 1924 awansował na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 45. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. 22 marca 1926 roku został przeniesiony do 6 pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie i przydzielony do Szwadronu Pionierów 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii na stanowisko młodszego oficera. 4 lutego 1934 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony z garnizonu Trembowla do garnizonu Stanisławów na stanowisko dowódcy Szwadronu Zapasowego 9 pułku ułanów. Później służył w 19 pułku Ułanów Wołyńskich, gdzie w 1939 roku był kwatermistrzem. W ramach Wołyńskiej Brygada Kawalerii walczył z Niemcami, a po napaści Sowietów na Polskę walczył z najeźdźcami. Pod koniec września dostał się do niewoli i został wywieziony do Rosji.
Jan Pelczar w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywająw Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Zbrodnia katyńska
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.
- Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 617, 683;
- Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 559, 605;
- Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 298, 349;
- Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 149, 636;