Jadwiga Jaroszewska

Wincenta Jadwiga Jaroszewska (imię zakonne Wincenta od Męki Pańskiej; ur. 7 marca 1900 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 10 listopada 1937 w Warszawie) – polska zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego oraz Czcigodna Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

Przyszła na świat jako Jadwiga Zofia Jaroszewska 7 marca 1900. Rodzice Władysław i Franciszka z domu Dłużniewska mieli trójkę dzieci: Jadwigę oraz bliźniaczki Aleksandrę i Stanisławę. W wieku 2 lat straciła ojca, a w wieku 7 lat matkę. Odtąd wychowywała ją rodzina, najpierw babcia Franciszka Kalkstein-Jaroszewska, a po jej śmierci ciotka Halina Jaroszewska.

Podczas I wojny światowej zaangażowała się w pomoc rannym żołnierzom. W czerwcu 1917 ukończywszy gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim pracowała jako nauczycielka w szkole swojej ciotki Haliny. Pragnęła zaangażować się w służbę ubogim, poszukując swojego powołania. Pierwsze kroki skierowała do zgromadzenia niehabitowego Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w Warszawie, ale zgromadzenie to nie spełniło jej oczekiwań. Następnie w 1919 rozpoczęła nowicjat w Warszawie na Tamce u Sióstr Szarytek. Później przebywała u Sióstr Zmartwychwstanek. Tutaj w lutym 1922 odbyły się jej obłóczyny i młoda nowicjuszka otrzymała imię Wincenta. Pierwsze śluby czasowe złożyła w lutym 1923 i została skierowana do domu w Warszawie na Sewerynowie. Tutaj pracowała jako wychowawczyni i nauczycielka matematyki. Prowadziła też szkółkę dwuklasową dla chłopców. Czuła, że nie idzie drogą, na którą została wezwana. Po zasięgnięciu rady u swego kierownika duchowego i po uzgodnieniu sprawy ze swoimi przełożonymi napisała prośbę do Stolicy Apostolskiej o zwolnienie ze ślubów czasowych.

6 stycznia 1926 podjęła pracę w szpitalu skórno-wenerycznym św. Łazarza w Warszawie (dziś nieistniejącym). Następnie w październiku 1927 objęła prowadzenie w Henrykowie k. Warszawy zakładu „Przystań” dla dziewcząt moralnie zaniedbanych i samotnych matek.

6 stycznia 1928 siostra Wincenta złożyła dozgonne śluby prywatne: ubóstwa, czystości, pokory i posłuszeństwa oraz przyrzeczenie pracy wspólnej w Stowarzyszeniu Samarytanek. W czerwcu 1928 zaczęła prowadzić zakład dla dzieci umysłowo upośledzonych w Karolinie. Kardynał Aleksander Kakowski dekretem z 23 sierpnia 1930 zatwierdził Stowarzyszenie, a podczas pierwszej kapituły generalnej 20 października 1930 w Karolinie siostra Wincenta została wybrana przełożoną generalną. 8 grudnia 1932 Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego zostało erygowane na prawie diecezjalnym, a 21 marca 1933 podczas Mszy św. Matka Wincenta złożyła śluby wieczyste. Hasłem zgromadzenia stało się: „Bóg jest miłością” (1 J 4,8), a duchowość została oparta na Regule św. Benedykta. Zgromadzenie opiekowało się ludźmi z marginesu społecznego. Siostra Wincenta szczególną troską otaczała dzieci upośledzone. Stała się prekursorką w dziedzinie ich wychowania. Organizowała domy i szkoły życia według wypracowanego przez siebie systemu. Mimo złego stanu zdrowia nie ustawała w pracy, prowadząc ją do końca życia, leżąc w łóżku. Zmarła 10 listopada 1937 po ciężkiej chorobie spowodowanej powikłaniami po operacji nerki.

• Wincenta Jadwiga Jaroszewska (wybór Joachim Roman Bar): Wybór pism matki Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 1997. ISBN 83-86851-56-2. OCLC 297609514.
• Wincenta Jadwiga Jaroszewska: Myśli na każdy dzień. Warszawa: Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 2012. ISBN 978-83-7257-578-4. OCLC 823772885.

Z inicjatywy Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego, przekonanych o świątobliwości jej życia podjęto starania w celu wyniesienia jej na ołtarze. 30 września 1992 Stolica Apostolska wyraziła zgodę tzw. Nihil obstat na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacji, po czym 15 grudnia 1992 w Warszawie prymas kard. Józef Glemp w kaplicy Arcybiskupów Warszawskich rozpoczął ten proces na szczeblu diecezjalnym, który zakończył się 4 sierpnia 1996 w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego w Niegowie uroczystą mszą świętą sprawowaną przez prymasa kard. Józefa Glempa. Odtąd przysługiwał jej tytuł Służebnicy Bożej. Akta procesu zostały następnie przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.

5 lipca 1999 wydano dekret o ważności postępowania diecezjalnego. Następnie w 2012 złożono tzw. Positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej, po czym 3 grudnia 2013 odbyła się w Rzymie sesja konsultorów teologicznych. 18 marca 2015 papież Franciszek zaaprobował dekret o uznaniu heroiczności cnót Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej. Odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

8 kwietnia 2006 odbyła się ekshumacja szczątków Wincenty Jaroszewskiej i przeniesienie ich z cmentarza parafialnego do sarkofagu w kaplicy św. Judy Tadeusza kościoła Świętej Trójcy w Niegowie, gdzie każdego 10. dnia miesiąca sprawowana jest msza św. o jej beatyfikację.

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 19 listopada 2009, „za wybitne zasługi w działalności na rzecz osób potrzebujących pomocy” Wincenta Jadwiga Jaroszewska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski i uhonorowana 20 listopada tego samego roku podczas uroczystości z okazji Dnia Pracownika Socjalnego.

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• Modlitwa za wstawiennictwem świętych

• Mariusz Trojnar: Sługa Boża Wincenta od Męki Pańskiej Jadwiga Jaroszewska (pol.). mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl.
• Życiorys Wincenty Jadwigi Jaroszewskiej (pol.). samarytankiosb.pl. [dostęp 2014-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)].
• Małgorzata Kowalczyk: Przyszła Święta w Piotrkowie Trybunalskim (pol.). trybunalscy.pl, 2010-03-06. [dostęp 2014-09-25].