Henryk Gaworski

Henryk Gaworski (ur. 13 stycznia 1928 w miejscowości Zawadów koło Bełchatowa, zm. 7 sierpnia 2002 w Warszawie) – polski poeta, prozaik i działacz kulturalny, członek POP i egzekutywy PZPR w Związku Literatów Polskich, według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej był kontaktem operacyjnym służb specjalnych PRL ps. Grześ.

Podczas okupacji był żołnierzem Armii Krajowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Debiutował w 1950 na łamach prasy jako poeta. W 1952 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1968-1984 był redaktorem naczelnym tygodnika "Barwy". Pracował też m.in. w redakcji "Życia Warszawy" oraz w Polskim Radiu.

W latach 90. współpracował z Andrzejem Lepperem i partią Przymierze Samoobrona. W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia kandydował do Sejmu z płockiej listy utworzonego przez to ugrupowanie komitetu Samoobrona – Leppera.

• Przed nami życie (poezje)
• Rytm serca (poezje)
• Właśnie róża (poezje)
• Odwiedziny (opowiadania) 1964
• Oczarowani (powieść) 1967
• Fotografia mówi prawdę (powieść) 1969
• Rodowód (powieść) 1969
• Gorące barwy (poezje)
• Ogólnie i osobiście (felietony)
• Nasz dom (szkice)
• Nazwanie życia (poezje)
• Jelenie jedzą klejnoty (powieść) 1978
• Na ostrzu brzytwy (opowiadania) 1986
• Skrzydła i kamienie (poezje)
• Skrzaty z wiejskiej chaty (utwory dla dzieci)
• Zielone ludziki (utwory dla dzieci)

Książka Jelenie jedzą klejnoty doczekała się recenzji pióra Stanisława Barańczaka opublikowanej najpierw w prasie podziemnej, a potem w tomie Książki najgorsze. Według tej recenzji, proza Henryka Gaworskiego jest "smakowita jak sztuczny miód i pożywna jak masło Śniadaniowe".

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.