Hanna Pohoska

Hanna Pohoska właśc. Anna Ewa z Rzepeckich Pohoska(ur. 29 maja 1895 w Poznaniu, zm. 30 września 1953) – polska specjalistka w zakresie historii oświaty i pedagogiki, działaczka polityczna, zastępca senatora z Miasta Stołecznego Warszawy wybrana w 1935.

Była córką Kazimierza, dziennikarza i Izy Moszczeńskiej-Rzepeckiej, działaczki społecznej i oświatowej, siostrzenicą Karola, wnuczką Ludwika Władysława i prawnuczką Kajetana Władysława. Jej bratem był Jan Rzepecki. W 1917 poślubiła Jana Pohoskiego (architekta, wiceprezydenta Warszawy w latach 1934–1939). Z tego związku urodziło się dwoje dzieci: córka Ewa i syn Jan.

Działała w sekcji żeńskiej Związku Strzeleckiego. Studiowała historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1916/1917 prowadziła kancelarię Józefa Piłsudskiego. Od roku 1917 była nauczycielką historii w warszawskich gimnazjach. Doktorat napisała na UW w 1923 pod kierunkiem Marcelego Handelsmana. Habilitowała się w 1934 także na UW. Pracowała jako instruktor w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W okresie okupacji zaangażowana w tajne nauczanie, pracowała też w Biurze Informacji i Propagandy ZWZ/AK. W czasie wojny straciła męża (rozstrzelany w Palmirach w 1940) oraz oboje dzieci (córkę rozstrzelano w lutym 1944, syn poległ w powstaniu warszawskim).

W 1951 jej praca Legjony i wojska polskie w wojnach napoleońskich: 1797–1814 wydana pod pseudonimem Ewa Białynia została wycofana z polskich bibliotek oraz objęta cenzurą.

Po wojnie była docentem na UW (1946–1953). Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 17-6-30).

• Krzyż Niepodległości (22 grudnia 1931)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)
• Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej

• Halina Winnicka, Pohoska Hanna [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria-Prosińska Jackl, Warszawa 1994, s. 414.
• Stanisław Konarski, Pohoska Anna Ewa, [w:] Polski słownik biograficzny, t. XXVII, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk-Łódź 1982–1983.