Feliks Aleksander Lipski

Feliks Aleksander Lipski herbu Łada (zm. w sierpniu 1702 w Studziannej koło Opoczna albo 26 września 1702 roku w Kaliszu) – wojewoda kaliski w latach 1699-1702, kasztelan sieradzki w latach 1692-1699, starosta bełski, starosta inowłodzki w 1683, rawski, rzeczycki, stanisławowski, polski dyplomata i urzędnik.

Był uczestnikiem rokoszu łowickiego z 1697 roku.

Przewodził w 1702 poselstwu wysłanego przez radę Senatu RP do króla Szwecji Karola XII, który najechał na terytorium Rzeczypospolitej. Lipski proponował mediację między Saksonią (będącej w unii personalnej z Rzeczpospolitą) a Szwecją, lecz Karol XII jako warunek wstępny do rozmów przedstawił żądanie detronizacji Augusta II, który był jednocześnie elektorem saskim. Po fiasku rozmów Karol XII kontynuował pochód przez terytorium Rzeczypospolitej zajmując w maju 1702 r. Warszawę. Stało się to przyczyną niesłusznych oskarżeń, jakie szlachta wysuwała wobec Lipskiego o tajemne porozumienie z królem szwedzkim.

Po powrocie Lipski został oskarżony o zdradę i rozsiekany szablami przez szlachtę za przemówienie adresowane do Karola XII wkraczającego do Kalisza.

Według innej wersji, w dniu 21 sierpnia 1702 na zjeździe pospolitego ruszenia w Gorzycach koło Sandomierza doszło do tumultu, na którym grupa szlachty sandomierskiej wysuwając wobec Lipskiego oskarżenia o zdradę rozsiekała go szablami

W następstwie Lipski zmarł od ciężkich ran.

1. Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 355.
2. Marek Jerzy Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Kraków 2008, LIPSKI Feliks Aleksander (zm. 1702) wojewoda kaliski (t. 17 s. 418)