Eugeniusz Kukulski

Eugeniusz Kukulski (ur. 8 listopada 1888 w Bieczu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.

Urodził się w Bieczu, w rodzinie Franciszka i Bronisławy z Dylągów. Był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Był oficerem artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a w następnych latach, w I wojnie światowej. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii fortecznej Nr 2 z Krakowa. W 1918 roku był przydzielony do pułku artylerii polowej ciężkiej Nr 26. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii fortecznej: chorążego (1 stycznia 1912) i porucznika (1 marca 1915).

Walczył na wojnie z bolszewikami jako komendant pociągu pancernego nr 4 „Hallerczyk”. Następnie pełnił służbę w 1, 3 i 12 pułku artylerii ciężkiej.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 48. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 6 pułk artylerii polowej w Krakowie. W latach 1923–1924 pełnił służbę w tym pułku na stanowisku dowódcy I dywizjonu. 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony z 6 Oddziału Służby Artylerii do 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W marcu 1929 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Eugeniusz Kukulski był żonaty ze Stefanią z Sikorskich, z którą miał syna Janusza.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986 roku
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Krzyż Wojskowy Karola
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Zbrodnia katyńska

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.