Emile Tibbaut

Emile Louis Marie Tibbaut (Kalken, 15 juni 1862 - Parijs, 19 december 1935) was een Belgisch politicus voor de Katholieke Partij.

Baron Emile Tibbaut was de zoon van Adolphe Tibbaut, notaris in Kalken, en van Antoinette De Vuyst. Hij trouwde met Marguerite Herman (1860-1940) en ze hadden drie kinderen.

Na humaniorastudies aan het Sint-Jozefscollege te Aalst, studeerde hij rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en promoveerde tot doctor in de rechten. Hij vestigde zich als advocaat in Gent. Hij was er onder meer de raadsman van de Antisocialistische Werkliedenbond Het Volk.

Hij was Gents gemeenteraadslid van 1896 tot 1899. In 1898 werd hij verkozen tot katholiek volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Dendermonde, als kandidaat van de christelijke arbeidersbeweging, en vervulde dit mandaat tot aan zijn dood. Van 1918 tot 1928 was hij ondervoorzitter en van 1928 tot 1930 voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

In 1908, onder de regering-Schollaert, was hij rapporteur voor de wet over de aanvaarding van de Vrijstaat Congo als Belgische kolonie, een overstap die hij ten zeerste genegen was. In 1909 volbracht hij een lange studiereis door Congo, die hem enthousiast maakte over dit land en maakte dat hij voortaan grote belangstelling voor de grote problemen in de kolonie betoonde, in het bijzonder voor de ontwikkeling van de inlandse landbouw. In het parlement werd hij voorzitter van de Commissie voor Belgisch-Congo.

In 1912 was hij medeoprichter van de Société de colonisation agricole am Maymbé, waar hij voorzitter van werd (1912-1930). Hij stichtte de Société d'Assistance sociale en de Association d'Agronomie tropicale. Hij werd voorzitter van het permanent comité van het Koloniaal Congres en ook van de Association d'Agronomie tropicale et subtropicale, opgericht door de minister van Kolonies Louis Franck.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij voorzitter van de Hoge Landbouwraad en van de Landbouwsectie van het Nationaal Hulp- en Voedingscomité.

In 1922 werd hij in de Belgische erfelijke adel opgenomen, met de bij eerstgeboorte overdraagbare titel van baron. In 1930 werd hij minister van Staat.

Hij werd begraven in Overmere, waar hij in de dorpsstraat (later naar hem Baron Tibbautstraat genoemd), een neoclassicistische herenwoning bezat, waar hij tijdens de weekends en de zomermaanden verbleef, terwijl hij tijdens de parlementaire zittingsperioden in Sint-Joost-ten-Node woonde. In 1957 werd aan de gevel van het huis in Overmere een gedenkplaat geplaatst die aan hem herinnert. In 2014 werd de woning als monument beschermd.

In Berlare werd een gebouw met sociale appartementen in 2012 naar hem genoemd.

Volksvertegenwoordiger en minister Edmond Rubbens was een neef van hem.

• Les étapes de la mutualité rurale, Brussel, 1903.
• Exposé de la question caprine en Belgique, Brussel, 1903
• Krediet voor de kleine burgerij, Gent, 1906.
• L'œuvre du coin de terre. Manuel de propagande, Brussel, 1907.
• La réassurance-maladie en Belgique, Brussel, 1907.
• De sluimerende krachten van den buiten, Gent, 1908.
• Nos missionnaires au Congo, Brussel, 1910.
• Les missionnaires ont droit à la vérité!, Brussel, 1914.
• L'action agricole et sociale de lord Leverhulme au Congo, Brussel, 1926.

• E. VAN DER STRAETEN, baron Emile Tibbaut, in: Biographie coloniale belge. T. V, Brussel, 1958.
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Leen VAN MOLLE, Katholieken en Landbouw. Landbouwpolitiek in België, 1884-1914, Leuven, 1989.
• Leen VAN MOLLE, Ieder voor allen. De Belgische Boerenbond, 1890-1990, Leuven, 1990.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1999, Brussel, 1999.
• Peter HEYRMAN, Middenstandsbeweging en beleid in België: tussen vrijheid en regulering, 1918-1940 Leuven, 1998.
• Henk DE SMAELE & Jo TOLLENBEEK, Politieke representatie, Leuven, 2002.

• Fiche Emile Tibbaut op Odis