Zygmunt Rucker

Zygmunt Kazimierz Rucker (ur. 27 stycznia 1897 we Lwowie, zm. 28 czerwca 1964 w Nowym Jorku) – przemysłowiec, działacz gospodarczy, radny Rady Miasta Lwowa, oficer Wojska Polskiego, działacz społeczny i sportowy.

Urodził się 27 stycznia 1897 we Lwowie. Pochodził z rodziny żydowskiej. By wnukiem Zygmunta Ruckera (1836–1888, właściciel apteki „Pod Srebrnym Orłem” we Lwowie, założyciel fabryki konserw we Lwowie, radny), syn Jana (1867-1945, przemysłowiec, radny Lwowa) i Stefanii z domu Markheim (1860-1945), bratem Marii (po mężu Nahtik).

U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, służąc na odcinku Góra Stracenia oraz w składzie Pociągu Pancernego nr 3. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. W 1934 jako podporucznik rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer pospolitego ruszenia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto.

Uzyskał stopień doktora. W II Rzeczypospolitej po ojcu został właścicielem rodzinnej fabryki na lwowskim Zniesieniu, produkującej konserwy mięsne i owocowe, bekony oraz przetwory, w której przejął kierownictwo i od lutego 1935 prowadził spółkę akcyjną „Fabryka Konserw we Lwowie” (jego poprzednikiem był Tadeusz Höflinger). Objął funkcję wiceprezesa Związku Bekonowego w Warszawie. Od młodości działał w klubie sportowym Czarni Lwów, którego był prezesem od 22 stycznia 1924 do 1925. Został członkiem Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie. W wyborach samorządowych z maja 1939 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Lwowa startując z Listy Chrześcijańsko-Narodowej jako kandydat Obozu Zjednoczenia Narodowego.

Po zakończeniu pozostawał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Zamieszkując w Forest Hills był członkiem wspierającym Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. Do końca życia pozostawał w stopniu wojskowym kapitana rezerwy.

Zmarł 28 czerwca 1964 w Nowym Jorku i został pochowany na katolickim cmentarzu św. Rajmunda w dzielnicy Bronx w Nowym Jorku. Był żonaty z Gustawą (1898-1984, z domu Hawranek, po pierwszym mężu Borkowska), miał syna Rafała.

• Krzyż Walecznych
• Medal Niepodległości (9 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)
• Krzyż Obrony Lwowa

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.