Wojciech Pohoski

Urodził się 21 kwietnia 1898. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. Będąc w stopniu podporucznika jako osadnik wojskowy otrzymał ziemię w majątku Ochnówka (gmina Werba). Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z 1 września 1920. W latach 20. i 30. był oficerem 7 Pułku Ułanów (Mińsk Mazowiecki). Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z 1 stycznia 1929. W późniejszych latach 30. awansowany do stopnia majora.

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej pełnił funkcję zastępcy dowódcy 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W strukturze Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia sprawował stanowisko kwatermistrza 45 Grupy Brygadowej w Blackshaw Moor Camp koło Leek. W 1957 roku został awansowany na podpułkownika kawalerii. Zmarł w 1959 w Clwyd (Walia).

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1956, przyznany przez Prezydenta RP na uchodźstwie za zasługi w pracy społecznej i niepodległościowej)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Międzyaliancki

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.