Władysław Szymłowski

Władysław Szymłowski (ur. 9 marca 1924 w Czeczersku, zm. 26 lutego 2011) – generał dywizji WP.

Syn polskich zesłańców na Sybir. Skończył 10-letnią szkołę sowiecką w Taszkencie. W sierpniu 1947 powrócił z rodziną do Polski i zamieszkał w Górsku. W końcu 1948 wcielony do WP. Od 1949 dowódca kompanii szkolnej w 2 pułku czołgów w Opolu. 1950-1954 studiował w Akademii Wojsk Pancernych ZSRR w Moskwie i został oficerem dyplomowanym. Od 1959 zastępca dowódcy 9 pułku czołgów ds. liniowych w Słupsku, a od 1960 dowódca 58 pułku czołgów w Elblągu. Od 1965 szef sztabu – zastępca dowódcy 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. 1966–1968 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, potem został dowódcą 5 Dywizji Pancernej w Gubinie (1968–1973); dywizja ta zdobyła tytuł przodującej w WP i w 1970 reprezentowała WP podczas ćwiczeń w NRD. Jesienią 1972 mianowany generałem brygady, a jesienią 1978 generałem dywizji; obie nominacje wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w przeddzień święta Wojska Polskiego. W 1973 został szefem Służby Czołgowo-Samochodowej MON, a w 1978 szefem Sztabu Służb Technicznych i zastępcą Głównego Inspektora Techniki WP (do 1986). W latach 1986–1989 zastępca szefa Komitetu Technicznego Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw-Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. W grudniu 1989 pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego i w lipcu 1990 przeniesiony w stan spoczynku.

Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera C4-1-1).

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju

I wiele innych.