Władysław Galimski

Władysław Galimski (ur. 27 czerwca 1860 w Kijowie, zm. 9 lutego 1940 w Bydgoszczy) – polski malarz urodzony na Ukrainie.

Urodził się w rodzinie sekretarza kolegialnego. W Kijowie uczęszczał do szkoły rysunkowej Mykoły Iwanowycza Muraszki. Po ukończeniu gimnazjum realnego w latach 1878–1888 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu u Pawła Czistiakowa.

Po dziesięcioletnim pobycie w Petersburgu w 1888 roku powrócił do Kijowa, gdzie wraz z Wilhelmem Kotarbińskim, Janem Stanisławskim i in. założył szkołę malarstwa i rzeźby, przekształconą w roku 1917 w Polską Szkołę Sztuk Pięknych. W Kijowie został członkiem stowarzyszenia artystów zainicjowanego przez Wiktora Wasniecowa. W roku 1888 otrzymał tytuł artysty malarza krajobrazów I klasy, a w roku 1893 tytuł akademika.

Władysław Galimski brał udział w wystawach malarstwa w Kijowie, Petersburgu, Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.

Artysta podróżował do Afryki, Bliskiego Wschodu, na Kaukaz, do Syberii i krajów zachodniej Europy, odwiedził Stany Zjednoczone, gdzie w roku 1893 uczestniczył w wystawie sztuki w Chicago.

W roku 1921 przeniósł się z Kijowa do Krzemieńca, gdzie w latach 1924–1932 nauczał w Liceum Krzemienieckim. Po przejściu na emeryturę w wieku 72 lat przeniósł się do Bydgoszczy, gdzie pozostał do końca życia.

• Barbara Brus-Malinowska: Polscy uczniowie Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w XIX i na początku XX wieku: Katalog wystawy. Muzeum Narodowe, Warszawa, 1989.
• Biografia – Krzemieniecko-Poczajowski Państwowy Rezerwat Historyczno-Architektoniczny
• Biografia DESA