Władysław Dudrewicz

Władysław Edmund Dudrewicz (ur. 17 listopada 1835 w Warszawie, zm. 17 marca 1872 w Puławach) – polski chemik.

Syn polskiego lekarza pediatry, Jana Dudrewicza i Matyldy z domu Carnée. Był najstarszy z braci. Młodszy Ignacy został księdzem, najmłodszy Leon pediatrą i antropologiem. Matka Władysława zmarła 20 lipca 1843, gdy liczył sobie 8 lat.Ożenił się 19 listopada 1861 z Marią Teofilą Żukrowską, córką kasjera Banku Polskiego.

Początkowo kształcił się w gimnazjum realnym, następnie uczęszczał na dwuletni kurs farmaceutyczny. Uzyskując stopień naukowy magistra farmacji udał się na dalsze studia do Paryża. Otrzymawszy tam tytuł doktora chemii i powrocie z zagranicy pracował od 1862 roku będąc profesorem chemii w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie, w instytucie gospodarstwa wiejskiego i leśnictwa. W roku 1864 został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego chemii w Szkole Głównej Warszawskiej. W roku 1867 uzyskał stopień naukowy profesora zwyczajnego. Od 1870 roku był starszym profesorem chemii w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach. Sławę zyskał jako polski chemik, pisząc prace naukowe z dziedziny chemii w języku polskim i francuskim. Był jednym z współpracowników „Encyklopedii rolniczej”. Zmarł w wieku 37 lat.

• Bolesław Hryniewiecki Władysław Dudrewicz (1835-1872) [w:] Polski Słownik Biograficzny tom V wyd. 1946 s. 450
• „Encyklopedia Powszechna z ilustracjami i mapami” Orgelbranda (wyd. 1898-1904, tom 4, str. 518-519)
• „Wielka Encyklopedia Powszechna Ilustrowana” Saturnina Sikorskiego (wyd. 1890-1914, tom 17, str. 238-239)