Witold Marek Słowik

Wykształcenie

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (tytuł magistra w 1989). W tym samym roku ukończył też Krakowską Szkołę Managerów. W roku 2012 ukończył studia podyplomowe w zakresie zarządzania nieruchomościami na Wyższej Szkole Menedżerskiej w Warszawie.

Działalność zawodowa

Od grudnia 1994 do marca 1995 brał czynny udział w pracach nad wydzieleniem Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. z Giełdy Papierów Wartościowych S.A. Kierował pracami nad tworzeniem podstaw księgowości i administracji KDPW S.A. Od marca 1995 do sierpnia 1999 pełnił funkcję Dyrektora Generalnego, a następnie Dyrektora Działu Administracyjno-Finansowego Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A.

Od września 1999 do listopada 2002 był zatrudniony w Prumerica Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. (spółka The Prudential Insurance Company of America) – od maja 2000 jako Dyrektor Oddziału.

Od listopada 2002 do sierpnia 2006 pełnił funkcję dyrektora Biura Strategii Rozwoju i Integracji Europejskiej (przekształconego 16 stycznia 2006 w Biuro Funduszy Europejskich) Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy. W tej roli nadzorował przygotowania Warszawy do akcesji Polski do Unii Europejskiej, nadzorował współpracę władz miasta z inwestorami krajowymi i zagranicznymi, a także koordynował prace związane z pozyskaniem dla Warszawy łącznie przeszło 2 miliardów PLN z funduszy unijnych. Ponadto doprowadził do stworzenia, w ramach szerokiej współpracy władz miasta z różnymi środowiskami, a następnie do uchwalenia przez Radę Miasta „Strategii Rozwoju Miasta Stołecznego Warszawy do 2020 roku”.

Był członkiem Rady Nadzorczej Centrum Giełdowego S.A. od czerwca 1997 do lipca 1999, a także, w funkcji Przewodniczącego Rady, w okresie od grudnia 2006 do listopada 2011. Przewodniczący Rady Nadzorczej spółki Kupieckie Domy Towarowe KDT od czerwca 2003 do sierpnia 2006. Przewodniczący Rady Nadzorczej spółki Złote Tarasy Sp. z o.o. od lutego 2003 do sierpnia 2006. Członek Regionalnego Komitetu Sterującego ds. Rozwoju Województwa Mazowieckiego w latach 2005-2006.

Od września 2006 do października 2011 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Centrum Bankowo-Finansowego „Nowy Świat” S.A. W okresie od listopada 2011 do sierpnia 2013 pracował jako Ekspert w Departamencie Kontrolingu Banku Gospodarstwa Krajowego. Od grudnia 2013 do listopada 2015 pełnił funkcję Pełnomocnika Zarządu Rzeszowskiej Agencji Rozwoju Regionalnego ds. Realizacji Projektu Budowa Centrum Wystawienniczo-Kongresowego Województwa Podkarpackiego.

Przedstawiciel Unii Metropolii Polskich w komitecie tworzącym Krajowy Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013.

26 listopada 2015 został powołany na funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju, odpowiedzialny za dystrybucję środków z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko oraz za rozwój Partnerstwa Publiczno-Prywatnego.

Działalność opozycyjna w okresie PRL

Od października 1980 współpracownik środowiska niepodległościowego skupionego w Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim w Katowicach. W okresie luty – sierpień 1982 członek Młodzieżowego Ruchu Oporu w Katowicach, współautor biuletynu MROS oraz „Młodego Konfederaty”. W tym czasie poszukiwał kandydatów na członków MRO, organizując jednocześnie grupę zajmującą się drukiem nielegalnych pism. Uczestnik akcji malowania haseł na murach, demonstracji oraz akcji składania kwiatów w kolejne miesięcznice pacyfikacji kopalni Wujek. Zatrzymany 31 sierpnia 1982 i tymczasowo aresztowany na 3 miesiące na mocy postanowienia o tymczasowym aresztowaniu wydanego przez Wojskową Prokuraturę Garnizonową w Gliwicach. Przetrzymywany w areszcie śledczym w Katowicach. Wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Katowicach z 8 grudnia 1982 skazany został na 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności w zawieszeniu, dozór kuratora oraz karę grzywny 50.000 zł za „drukowanie, przechowywanie oraz rozpowszechnianie fałszywych wiadomości o sytuacji społeczno-politycznej kraju, nawołujących do nieprzestrzegania przepisów stanu wojennego, mogących wywołać niepokój społeczny lub rozruchy”. Po rewizji Sądu Najwyższego, ostatecznie wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu z 1 kwietnia 1983 skazany na umieszczenie w zakładzie poprawczym, z warunkowym zawieszeniem na okres próby wynoszący trzy lata – oddany w tym okresie pod dozór kuratora sądowego.