Witold Kulesza

Witold StanisławKulesza (ur. 4 maja 1950 w Łodzi) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki, w latach 2000–2006 dyrektor Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

W 1973 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego i został zatrudniony w Katedrze Prawa Karnego tego Wydziału. Na UŁ uzyskiwał kolejne stopnie naukowe: w 1982 doktora w oparciu o pracę zatytułowaną Zniesławienie i zniewaga (Ochrona czci i godności osobistej człowieka w polskim prawie karnym – zagadnienia podstawowe) (Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1984) oraz w 1992 doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Demonstracja. Blokada. Strajk (Granice wolności zgromadzeń i strajku w polskim prawie karnym na tle prawa niemieckiego). W 1992 został profesorem nadzwyczajnym UŁ i kierownikiem Zakładu Prawa Karnego Materialnego. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych.

W 1980 organizował uczelniane struktury „Solidarności”. W latach 1989–1991 odbywał staże naukowe w Niemczech, będąc stypendystą Fundacji Alexandra von Humboldta. W latach 90. praktykował również jako adwokat. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego Okręgowej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Łodzi. W 1998 został dyrektorem Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Jest współautorem ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Po jej uchwaleniu od 2000 do 2006 pełnił funkcję dyrektora nowo zorganizowanej Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim, a w 2015 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 rada Polskiej Fundacji Katyńskiej nadała mu Medal Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

Witold Kulesza jest mężem Ewy Kuleszy.

• Witold Kulesza w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2016-01-26].
• Witold Kulesza. rpo.gov.pl. [dostęp 2012-05-02].